често (прил.)
Чан-Јок, гостоприемлив, куќата чијашто често беше во секое време за сите отворена . . .
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ти велев често: „Кузмане не ризикуј ти живот, не влегувај во бојот пак!"
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Често од Одрин ги гледав зачудено Русите.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Иако неговите тези не се лишени од историска основа, Мисирков често е под влијание на податоците од јуначката народна епика.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сред грмежи страшни, сред пукање често, без смисла е дури командата бојна: „Отстапујте, момци, на сигурно место, нѐ напаѓа сила неизмерно бројна“.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Во турскиот плипот не се гледа лесно пагањето често на аскери мртви, на младите луѓе враг напаѓа бесно што тука ќе паднат предвремени жртви.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Веројатно затоа што Охрид тешко може да се нарече централен град дури и во тогашна Македонија, Мисирков многу често зборува само за „велешко-прилепско-битолското наречје” како основа на македонскиот литературен јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
147. Кралот и царот на средновековна Србија Стефан Душан (1308-1355) мошне често е предмет на размислувањата на Мисирков, при што особено се нагласува посебниот однос на царов спрема Волкашина.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тој често ми зборуваше: останал вака вдовец, како јас сега и на старост се оженил.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Често пати неписмени или туку што описменети селани - се народните певци.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Ме одбраа едногласно под услов што го постави Пенчо: Баждар да ги каже брзо, како што тоа го правеше често, имињата на сите градови што ги знаеше.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Самоистакнувавање пред други и чудни, често зли постапки од долга здодевност или немаштина.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Разговараше со него како со голем и често му ја доверуваше старата вреќа на чување.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
За да биде што поретко со неа, Крсте често одеше кај сестра си и остануваше цели недели.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Мори, ка не а мрзе, песјачката една, секој ден да се чешла! — се чудеа жените по чешмата и реката, гледајќи ја често да се чешла.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа им ја зголеми желбата на противниците, та овие често одеа да ги прибираат овие предмети и да протутнат по некој навистина крвав ден, сите во окопите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Децата досмрзнаа зашто често имаа слушано за некој Луман арамија како плени по Битолско и често ги гледаа своите родители како уплашено велат: „Само да не мине одовде планина.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Не секогаш како што се пеат други песни, туку понекогаш, често и еднаш на неколку години, но не се заборава.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Таа така често ја пречекуваше туѓата облека.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Последнот гостин го истрезни, разбуди во него нешто често но непознато и го испрати дома.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
