устина (ж.)
Зелениот бронзен чајник подигруваше над печката, од малечката устинка излегуваше врвца пареа и прво пробиваше нагоре права, а потоа се распрамнуваше, изгинувајќи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И откако ќе ги надуе образите и откако ќе ја оддели устата од устинката на стомнето ќе кликне: - Овие не пуштаат душа, а камо ли вода!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се штрекнувам и од страв така ко зашеметена, ко забудалена ги гледам децата и ги прашувам : - Да не ти е нешто, ги прашувам едно по едно, да не те боли нешто: мешето, главата, устата, устина мои мили!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И го прегрнувам срчето, го кревам, го бацувам. И, кр, кр, кр, ми прави устинката негова на устата моја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таа слика длабоко се врежа во мене затоа што често, многу често го допирав увото до устинката на школката.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кога се потсетувам на ќесето со каменчињата и другите свети предмети донесени од Божји Гроб, пред очи ми е голема бела школка низ која, како што ми велеше баба, ако го допреш увото до устинката, ќе ги слушнеш морските далги.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
- А какви се пијавиците? - ја прашав. - Грди. Црни. Со устинки што се лепат за кожата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дотрчала кума лиса на дупка за да јади бела кокошка, ѝ ја свртил вреќата долу со устината да ја истури кокошката.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Ако некоја од жените се подналутеше, ако се скиселеше кога ќе ја удреа по газот, и ако во тој миг ги стегнеше усните на устата, тогаш и устинките на дундата се стегнуваа како некој да ѝ ставил стипца меѓу нозете.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Од она што можев да го гледам и да го слушам од комисијата за избор, акцентот се ставаше на формата на дундата: да не бидат устинките на дундата испуштени надолу, да има симетрија меѓу нив, да не биде едната подвисната во однос на другата.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ако некоја се накашлаше, речиси, мигновено долу, меѓу нозете, устинките формираа крукче кое потоа се разобличуваше и пак устинките се слепуваа.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
