устина (ж.)
Зелениот бронзен чајник подигруваше над печката, од малечката устинка излегуваше врвца пареа и прво пробиваше нагоре права, а потоа се распрамнуваше, изгинувајќи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И го прегрнувам срчето, го кревам, го бацувам. И, кр, кр, кр, ми прави устинката негова на устата моја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И откако ќе ги надуе образите и откако ќе ја оддели устата од устинката на стомнето ќе кликне: - Овие не пуштаат душа, а камо ли вода!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се штрекнувам и од страв така ко зашеметена, ко забудалена ги гледам децата и ги прашувам : - Да не ти е нешто, ги прашувам едно по едно, да не те боли нешто: мешето, главата, устата, устина мои мили!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таа слика длабоко се врежа во мене затоа што често, многу често го допирав увото до устинката на школката.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кога се потсетувам на ќесето со каменчињата и другите свети предмети донесени од Божји Гроб, пред очи ми е голема бела школка низ која, како што ми велеше баба, ако го допреш увото до устинката, ќе ги слушнеш морските далги.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
- А какви се пијавиците? - ја прашав. - Грди. Црни. Со устинки што се лепат за кожата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дотрчала кума лиса на дупка за да јади бела кокошка, ѝ ја свртил вреќата долу со устината да ја истури кокошката.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Од она што можев да го гледам и да го слушам од комисијата за избор, акцентот се ставаше на формата на дундата: да не бидат устинките на дундата испуштени надолу, да има симетрија меѓу нив, да не биде едната подвисната во однос на другата.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ако некоја се накашлаше, речиси, мигновено долу, меѓу нозете, устинките формираа крукче кое потоа се разобличуваше и пак устинките се слепуваа.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ако некоја од жените се подналутеше, ако се скиселеше кога ќе ја удреа по газот, и ако во тој миг ги стегнеше усните на устата, тогаш и устинките на дундата се стегнуваа како некој да ѝ ставил стипца меѓу нозете.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
