филозофира несв.
филозофирање ср.

филозофира (несв.)

Во „Историјата на тајните“, поданиците на Царството се пасивни марионети, и кога се чинат здрави, и кога војуваат, филозофираат или се шегуваат еден со друг.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Цајканите се качуваат низ вашиот споменик а вие тука филозофирате.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Првиот пат кога слушна пукотници во далечината која беше доволно блиску до мирот во кој живееше и од кој спокојно можеше да филозофира за состојбата во земјата, се стресе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ќе те спасат од лошиот миг на проклетсвото – филозофираше старецот со сликовитото претставување на телесната и духовната борба, ставајќи ги работите на вага.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тие што сакаат да филозофираат или имаат време за размислување покрај обврските што ги наметнува баналното секојдневие, често размислуваат за смислата на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)