свива (несв.)
Мене срцето в бол ми се свива.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
ТЕОДОС: Мустаќите... Бетер ќе се од твоите... (Го свива погледот надолу, а ја крева горната усна нагоре, да ги види.) Бетер!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
В полноќ се над ним дрвјата од жалба силна свиваа - горските бистри езерца в силна светлина светеа.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Дајреџијата свиваше раменици, не смеејќи да ја погледне жена си в очи, како да беше тој виновен што порано не го отепале кралот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Еве сега и градите му се свиваат и му се чини дека земјата се затвора во смртен стисок.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Заборавен за тоа што е околу него, паѓа на колена, вцрвенетите клепачи ги разголуваат зениците стаклено сини и раката замавнува и со секој удар во празнината ги свива силно усните.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И градите на ова издолжено тело ритмично се шират и се свиваат, и невидлив грч поминува во крвотокот и ладнина ги ежави коските.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
ЗИМСКИ ШУМОВИ Декември изненаден од нечеканиот шум на студот ја свива кожата на градината.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Овнето беше уште маладо, но имаше јадри рогови кои веќе почнуваа да му се свиваат кон ушите.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Сонцето заоѓаше. Мама стоеше крај мрежестата врата зад мене, ме гледаше како ја свивам пораката и ја ставам в џеб.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Почна од задниот крај да се свива како сламка на пламен.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тој ги свива нозете во колената, ги подбира кон себе, те едната нога врз коленото, те другата нога врз другото колено, додека зборува.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Сонцето само што свива од зенитот по својот широк лак.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Целото мое суштество се свиваше од таа измама, јас ковев страшна одмазда, но знаев дека таа ќе остане само во мене. Бев слаб.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тој се придигаше со мака, нозете му се тресеа, а рацете ги свиваше над глава како за одбрана. Од носот и од забите му течеше крв.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Во свеста ми се јавуваше руменоликата глава на воспитачот, сѐ така самоуверено исправена пред мојот поглед, под знакот на онаа курзивна максима од гимназискиот
лист, - а мене сурово ми се свиваше тупаницата и ми се чинеше дека стискам во неа нож.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ве имам за најблиски Оти сум сам Во самица Пред чиј катанец Свивате колено Со молитви За сродство со изворот.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
Те гледав како диво животинче кое се свива во своето крзно и сонува, сонува, сонува…
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
