распливне (св.)
Млак бол, распливнат во неговиот тил и некај да се впие во него како болот на осакатениот палјачо.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Секој шум во таа летна жега, секој глас, секој извик, се раѓаше со точно утврдена цел: веднаш за да умре, да се распливне, да се изгуби невратно, да не претставува ништо - ни настан, ни новост.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во шумата полека се пластеше темница. Косо издолжените сенки на дрвјата се распливнаа, во далечина планинскиот срт порасна.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се распливнало зимско сребро. На чистинката паднал сноп светлина кон кој сите побрзале.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Потоа и нејзината светлост се распливнала и тие го фатиле.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И тој и тие што дојдоа и што доаѓаа до пеколот на ревење и на пламења, сите, ти велам, се слеаја во една сенка, сенката се распливна, избега низ ноќта.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
