плеќат (прид.)
Се метна на деда си Богдана. Висок, плеќест, крачест, исправен како пушка, што се вели зборот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ќе дојдете вие плеќести црни мажи и деца и неба и птици на овие брегови Трпко и ден и ноќ и ден и ноќ да нѐ барате нас мажи и деца и неба и птици Вардар престорени и мостје црно од грижи дали ќе се најдеме ние што го извишивме овој мост за нови плеќи и вие што ќе го извишите.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Дојдете вие плеќести црни мажи деца и неба и времиња -по коритото на оваа река да потече и вашата судбина на местото на овој мост извишен над вашето небидие да си прочитате: векувајте со мене!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Јадар и плеќест, неговата тркалезна глава беше обрастена со бујно навиткана коса која му се мешаше со исто така бујната брада. Усните му беа набабрени и напукнати.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Со него беше дојден висок плеќест човек.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Помлад и за една глава понизок од брата си, но многу поплеќест и молчалив, се чинеше и многу поопасен од него.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Лазор, зашто беше таков, гол и премачкан со шарлаган, нешто што беше и срамно понижувачко, со наведната глава, а Исо, за цела глава понизок од Лазора, но многу поплеќест и подебел, речиси гргулест, ги креваше рацете над глава, плескаше со нив, се вртеше во круг и извикуваше борбено.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Тој не те сака?“ Сега и жената во чија куќа ја боледував треската и ја доживував најголемата своја возбуда го следеше оддалечувањето на плеќестиот Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)