наназад (прил.)
МИЛКА: (Исплашена се покорува и, постојано гледајќи во Фезлиев, повлекувајќи се наназад, не го забележува Младичот. Излегува.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
НЕДА: (Се повлекува наназад кон својата соба.) Господин Луков.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ЛУКОВ: (Изненаден и збунет. Отстапувајќи наназад.) Шоферот на Иванов? Да ме земе мене?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Замавна со раката наназад, кон шаторот како да ги тера.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
До каде најдалеку наназад вие можете да ја следите својата фамилијарна лоза?
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
А на овој Балкан никогаш ништо не било во ред. Дваесет илјади години наназад.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Моето дрво е грижливо запишано наназад до XIV век.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Лазор Ночески ми вели да му ги држам нозете кај копитата, а тој му ја свртува главата, му ја завраќа наназад.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таа си го собира вратот, се истава наназад и јас го поведувам кучето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Рече Максим не е никаков свештеник, па според тоа нема ни право да врши свештеничка работа; закопните обреди, како што ги вршев и досега, рече, пет-шест години наназад, јас ќе ги извршам.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Му ја стави раката на гради, мислеше само да го потурни за да си направи пат, но Богатин, иставајќи се наназад, сам од себе си падна, изгледа се засопна и падна.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Одам и се обѕрнувам, ја кривам главата наназад.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас одам наназад, а тој само поидува, го кривоколчи лицето и само мава, си удира.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас кркорам и клоцам наназад.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во тој момент ми се чинеше дека сиот свет ми се урива, дека исчезнува засекогаш прекрасниот сон што го сонував со месеци наназад.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Како што наближував до „куќата на вештерката“, така чувствував дека нозете ми се враќаат наназад и сè побавно ми одат.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
„Исачи се одовде“. Тргни се наназад.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Бев вчудоневиден. На портата стоеше еден поп, со левата рака како истргана наназад.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Во сето тоа и во што не друго жените навистина генијално се снаоѓаат, но нема итрина со која таа мажот ќе го спречи да истече; уште од нејзината спарнина неговиот пенис ќе ја почуствува во предворјето, меѓу нејзините нозе, пред да ѝ го доставил, уште не брцнат целиот внатре, уште ниеднаш не повлечен наназад за да ѝ го втера пак и да почне да ѝ го напумпува и испумпува она задоволство што доаѓа од сѐ подлабоко и подлабоко од телото додека не почне да се црпи од капиларите на кожата по целото нејзино тело.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Во прездивката пред да изрони, вознемиреноста на водениот покривач сосема стивна, како да ја исчекува, и навистина, таа стреловито се врати низ проѕирниот азур,пресекувајќи го привидниот мир меѓу водата и воздухот, и со склопени очи, со мокра коса залепена наназад, ги подигна наросените трепки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
