интересно (прил.)
Така поминаа првите денови во бригадата, без да се случи нешто интересно.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Ако мислите дека ќе излезе интересно, ајде и ние да погледаме малку сеир како се пече попчето живо на жарот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Поинтересно е да си седиш дома и да си читаш стрипови, одошто да излегуваш надвор, да ја влечеш торбата по фурните и да бараш мек леб.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Мислам дека ти е јасно колку интересно и поучно четиво би биле твоите показанија пред луѓето од Ѓорчета.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Гледаш, тоа излегува интересно. Туку не, тоа е возбудливо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Понекогаш беше и интересно, тоа старче, имаше понекогаш и вакви, чудни мисли, и кога не ќе беше видлива од зад тоа неговата рачичка, тогаш Змејко можеше и да го слуша.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Патуваме, патуваме... Отпрвин сѐ е интересно и убаво, а потоа очите заболуваат од силно гледање, па некој што нема многу грижи ги склопува очите и дреме. На пример Сашо.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И кучињата и момчето, изморени од тишината во која изгледаше дека се слуша само паѓањето на снегот, ги наострија ушите, фаќајќи се за тој ненадеен крик како за нешто многу интересно, нешто многу пожелно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Интересно лето! - си мрмореше старецот. - А што знаеш. Може па и да биде.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ако доаѓаат за Селиште, значи ќе чепкаат таму. Ќе биде интересно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
КЛАУС: Интересно. (Андреја пие чаша ракија на искап.) Вие рековте не пиете?
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Што има толку интересно во тие манастирски книги? Ќе побудалиш од читање.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Интересно е во Варшава,наспроти огромното здание на Домот на културата, да се види осамената убавица - новиот хотел „Форум“, граден според шведска лиценца и со шведски кредити.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сметаме дека ќе биде интересно за вашите читатели ако им ги соопштиме имињата на оние бугарски претставители кои по 450 години на 15 март 1871 г. се собраа во престолнината на некогашната византиска слава и величие за братски да се посоветуваат како да си ја уредат својата црква на која до пред десетина години ѝ се закануваше опасност да стане плен на фанариотите; таа и денес од нив страда насекаде во несреќна Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Слушај што ќе ти раскажам. - Добро, - се согласи таа, - да биде долго и интересно.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Англичанецот се исправи, го потпре грбот на столот, и држејќи ја чантата в рака, умот му појде на она што пред малку го рече учителот, и рече: - Значи така: „Овошка на пат...“. Хм. Интересно...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И тогаш во куќата каде што бил скриен малечкиот Исус, одненадеж изникнал бршлен, и така тој се спасил. - Хм, интересно... - рече полковникот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Интересно е, ама мене мислата ми бега некаде далеку.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Интересно: модринката се искачуваше колку што нокотот растеше. Најнакрај имав сосем нов нокот.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Интересно им стана: малу-малу и ѕирнуваа кон нас: вртеа со шиите, преминуваа со раката по носот, го грицкаа моливот и одвреме-навреме ги вртеа очите кон нас.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
