замок (м.)
Ти – згоден патрициј, образован во Гимназионот, чиј конзул на филозофија беше Псел лично, јас – горда ќерка на дивиот нормански барон, која, од темниот смрдлив замок, во кој спиеше на подот, покриена со правливи кожи од мечки, пристига во светла палата, со ѕидни мозаици, егзотична трпеза и раскошна бања.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Одеа во прошетки и посети или ним, на неколку дена, им доаѓаа дворјаните од другите замоци.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
3. Извини – му рекоа брановите на замокот од песок.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Кога чумата ќе заминеше понатаму влечена од широкиот, пијан замав на својата коса која сече не одбирајќи, зрело и незрело, портата на замокот повторно стануваше мост.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Филмот Давење по броеви е претрупан со нив, а насловите како Замоците од шпил карти в зори, Големата Игра на Смртта, Крикет на обесениот, веројатно асоцираат на игрите и правилата на судбината, на еден ментален Тарот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Истрча од замокот и во фустанот запален од трчањето, оставајќи ги чевлите забодени в земја, побегна во исчезнатиот простор на ноќта.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Јајцевидното сонце со дамки, и тоа некако извртено , се издолжи уште повеќе и со леснотија на гасеница, залази кон својот дом – замок од жива вулканска лава под покрив на созвездија.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Поточно и не сум крал, немам круна и замок.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Крал бил, имал кралство – бара, замок среде барски цвет, Невидливи шари шарал над облаци во брз лет.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Лесно треперење, некое развејување. Размислуваше кога беше почнало тоа, но веќе не знаеше: одам низ некоја улица и гледам една куќа и се сеќавам на некој замок, налик на оној во Фиренца, но тие се допираат само со еден одблесок и се гаснат.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Златниот замок го чува орел со шилеста глава и со блескави рубини наместо очи. 68.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Се будеше провансалското утро во градината на тишината во замокот Ван Гог.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тврдењево го потпирам врз основа на сликата што ја видов случајно во предновогодишниот сон, кога случајно од памучниот замок се раскрили брла снежна врата.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Меѓу изналегнатите патници стои софра накитена со разни печеници, баници, сокови, колачи, разни овошја, а меѓу сето тоа и еден “замок“ од торта на четири ката.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Исплашеното птичиште ме подигна во височината и почна да кружи околу замокот. 92.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Во принцип би било сосем едноставно вишокот на работна рака во светот да се троши со градење на замоци и пирамиди, со ископување на дупки и нивно повторно полнење, или дури со производство на големи количества стока за широка потрошувачка што потоа би биле уништувани.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Експертите по хортикултура (заедно со селаните, кои го израмнуваат земјиштето и ја подготвуваат почвата) ја „промовираат“ новата голема градина на местото од некогашниот замок.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Главните соби, пак, истакнува Викам, добиваат широк поглед кон надвор, па господарите на колсилскиот замок можеле да уживаат во разновидната панорама на околните шуми.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Каде руските инвалиди прават замоци во песок а рибарите земаат залет.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Му пишуваше на тогашниот министер за култура на Франција, Жак Ланг, да ми биде овозможен двомесечен престој во познатиот француски преведувачки колеџ во Арл, сместен во еден средновековен замок кој некогаш служел како болница, дисперзиран дел од културниот простор Ван Гог.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
