балет (м.)
Сите нејзини мечти, сите копнежи се содржеа во еден единствен збор: балет.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ја насрчуваа: пак заедно ќе играме балет!...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Како мала учела балет, свирела на пијано, посетувала театри, концерти, многу читала.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Дрвјата како да играа балет, а снегулките како да ткаеја најубава бела сказна.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
КРИСТИНА: Веќе нема да има балет, веќе нема да има ништо.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Штутгаржанинот се гордее со тоа што во неговиот град се наоѓа најдобриот балет во Германија и најпознат во Европа, по рускиот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
О, боже! Уште беше поделикатно со кандидатките за балет, проклетство.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
За нив специјално свој состав имаше направено Метеорот. Проклет да бидам, балет.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Поети, артисти, оперски пејачи, балети, свирачи, кросисти, таленти.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
По завршувањето на студиите, паралелно со сликарството, Џарман се занимаваше и со креирање на костими и сценографија за Ројал Балетот и за операта Колосеум во театарот Колосеум.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Механичкиот балет на сликарот Fernand Leger беше инспириран пред сѐ од едноставните машини, оние на Epstein и Gremillon.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
МАНИРИЗАМ четврти дел Густав Рене Хок Извртениот свет Едноставниот принцип на создавање „арчимболдески“ беше широко прифатен во театарот, балетот, карневалот и модата по 1600-та.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Таму беше отидена да изучува модерен балет, тап, и балет.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во еден дворски балет изведен токму 1600-та во Болоња („Планината на Кирка“), кавалерите се претвораат во животни и обратно. И пак: она неживото оживува!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
По повод карневалот 1627-та, Војводата Савојски наложува да се изведе балет во кој дванаесет карпи оживуваат и почнуваат да танцуваат.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Колку ли пати во ова макабрично патување, во трагикомичниот балет на сенките на водичите, во близината препознавав луѓе од мајчина и таткова рода како ми се приближуваат, но не го чинат последниот чекор до мене, а и јас останувам нерешителен на тоа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но Елен Лејбовиц, соочена со медиумските црно-бели слики кои ги изнесуваа последиците од задоцнетиот европски дипломатски балет во регионот и раскажаните епизоди од мојата балканска сага, бараше начини, како мојата раскажувачка вистина да се наметне како веродостојна алтернатива.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Вчера, во медиумите се зборуваше за вистински дипломатски балет во Скопје, додека г.Ричардсон и г.Солана брзаа на средба со претседателот Трајковски.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Но и тој не можеше да се ослободи од макијавелистичкото заложништво: целта да го спаси Тунис во текот на неговото триесетгодишно апсолутистичко владеење со оваа земја, не успевајќи да му одолее на неизбежното негување на култот на личноста, на арбитрарната автократија, на балетот на властољубивите куртизани околу него, најголемите, еден ден, да му ја преземат власта.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
