јамка (ж.)
Иако седев неподвижен, скоро без здив, посокот пак чкрташе под моите стапалки со број четириесет и пет, два броја помалку од вратот за кој тие ќе исплетеа јамка дури и од своите аорти.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се знае. За вршење треба ортоми, врзми, јамки за коњите, а што е најглавно, покрај солта треба лук, цирони, киселина, некоја лажица, паница, опинци и други работи.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Мракот исплете околу неговата неизвесност темна јамка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Гладот и безработицата насекаде ја стегаа својата јамка.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Покорно, дури со молба (во очите трепери солза) стапнува на столче, ниско само три педи, колку да се затегне јамката и колку да допрат одвај врвовите на прстите до подиумот...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се искачува на мала плоштатка, толку мала колку да има место за него и за оној што ќе му ја стави јамката.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Само на некоја сламка бут од комарец се сушел обесен на пајакова јамка. Набожно христијанско племе.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Знаци дека тоа ќе го стори, се виделе кога Андро од некое време зафатил да прави јамки од секакви нешта што ќе му паднеле в рака: од јаже, од жица, од повит, од синџир.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Со левата рака, на десната негде и некогаш некој му ги исекол трите прсти, со палецот и показалецот можел само да наденува конец на игла, да крпи јамки на парталосаните беневреци или нешто слично, да ја треби од гниди ленената кошула или да ги суче прудолу ретките мустаќи.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И пак уште тројца не го продолжија патот: рамностапалчестиот Марко Марикин, песнопоецот Блаже Задгорец и Гидеон Кузмановски, првите двајца со по еден вол, вториот со ѕевгар: не можеа да ѝ го земат од јамка на смртта килавиот Јаков Иконописец.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Пред тоа не знаев дека човекот на јамка е повисок отколку кога е со стапалки на земја. Толку паметам.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Зло предизвикување: „Дојди, земи ни го. На јамкава можат и двајца да висат.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Неговата намера е да земем мерка на врвците и да види дали стасуваат да направи јамка што ќе му ја врзи на вратот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Иако и овој посмртниот живот има свои јамки кои се обратни од јамките во животот на живите.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Луѓето се чудеа... Што наумил сега Чанга? Каква прослава на враќањето кога му се готви јамка, кога му се бројани дните и нему и на козите?
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Додека над градот се затегнуваа невидливите јамки, јас лежев склопчена на каучот, совладувајќи ја индијската мимика, учејќи го регистарот на индиските чувства како по некој учебник...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ако јамката ја стесниме уште малку, ќе дојдеме до композицијата Раце што се цртаат, во која едната рака ја црта другата, и притоа двете формираат двостепена Чудна Јамка.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Парадоксот на Епименид претставува едностепена Чудна Јамка како и Изложбата на графики од Ешер.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Интуитивно насетуваме дека математиката мора да ги има замешано прстите таму, и, навистина, во овој век беше откриен математички еквивалент на овие јамки, еквивалент кој имаше огромни реперкусии.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Да си го устроите духот со суштината и елементите на пропаста е уште една залудност, во која неизоставно се губи етичката дистанца и си ја прикачувате јамката на деструктивноста.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
