рж (ж.)
Што рекле старите: „Послатка е близната ’рж отколку далечната пченица“.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Растат жита, горе нависоко: оризите крај вода студена, мрки урви дури до колена, жолти ’ржи до преку рамена.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
— Си ја почна старата песна Крле и стана да ја бастиса старата маска, којашто започна да скубе некоја уст од Каматникова 'рж.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Шо чукате туѓа 'рж па вие, мори жени златни? — се јави со сет глас Доста Макрева и се стави во одбрана на Рожденката.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Некој пченица, некој 'рж, некој јачмен за коњот, елем двесте куќи — двесте кутли; тие ти се дваесет и пет кила жито.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Просто - немаат сенки ни спомени ни тиха тага по шумолита зрела ’рж.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Брзаше да знае пред осудата - дали она што го виде е млад глог со испреплеткани гранки или камен покриен со бронзена 'ржа. Тоа беше важно.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се сети на некого од едно румено и зажарено лето, во една блага западна смиреност и скоро за`рѓан сјај на `ржта: бојата на класјата го пренесе на нејзините коси.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И зашто има две очи, прекорот е убедлив, не за она во зрелата `рж туку за нешто што и ти не го знаеш.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Зеде на заем од добри луѓе од Дуње некое кило ’рж и зачека што ќе стане понатаму со неговите одведени деца во Стамбол.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Трајче го мина селото и по патот навлезе длабоко во 'ржјата.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Кога влезе во ’ржјата, се скамени од чудо!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Во жолтата ’рж, во нивата под Дуковската колипка, се белееја жетварски забратки.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Селанките ѝ завидуваа на Митра, селаните се поприсетија каде е работата, та излезе по некој збор кај пазарџиите, ама „кој чука туѓа 'рж?“
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
2. Летото помина, седбата се собра. Адем ги наполни амбарите со одлична крушевичка 'рж; царевките родија не полошо од 'ржите и јачмењето.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тука е и широкиот предел на летото што трепти врз ретката 'рж што се плетка во ченките што чади над возбудените трмки босилекот што ги прибира.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
И Јон излезе од ’ржта, за право, ме послуша.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со Ангелета многу се изнамачив. Беше во жетвата, жниевме ’рж, време осилаво и усвитено, земјата пука. Скакулци бегаат пред српот, а ние жниеме со Јона.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога зазреа ’ржта, пченицата, почнаа и неа да ја крадат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Посебно убав овој пејзаж беше во рана пролет, кога низ штотуку потераните никајци ќе потрчаа и ќе заблееја јагнињата, и доцна напролет, пред што ќе узрееја житата, `ржта и пченицата, и, потем, во зрело лето, кога во веќе узреаните жита, со своите живописни носии и гласовити песни, ќе се појавеа жетварките.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
