припука (св.)
Германците припукаа уште малку и ги снема надолу.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Тие ќе се стаписаат лево и десно, останатите триста пушки ќе припукаат одозгора и бумбашите ќе го претрчаат обрачот, ќе се распрснат во стрелци зад грбот на потерата и ќе дадат оган со своите пушки.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ама, таман ние растовариме, и еве ти и агите озгора стената, припукаа на нас, Бре, ќе не јадат пците едни, бре ќе нѐ оберат, ќе ни и земат добитчоките.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ти одеше назад и кога припукаа пушките летна, та нишчо не виде.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ќе припукам, а трнот сѐ така се ниша и се занесува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама, кој како ќе пушти глас, така ќе припукаат во него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само кога ќе припука ќе ја крене главата, ќе ја затресе гривата и ќе се премести.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не знаеш дали грми или некој топ припукува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да беа нашите, оние што припукаа, белки ќе ни кажеа.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Го отна чепот како да активира мина и му го подаде бинлакот на Геро, не да му припука во рацете колку да го вкуси на устињето.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
