пособере (св.)
Во очите на волчицата изгасна пламенчето на љубовта и бесот, краиштата на нејзината челуст се пособраа, песната се исуши на нив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога се качија на чардакот - сите се пособраа и им направија најнасреде место во големата приемна одаја...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Еда, го зедов магарето, вели, и фатив кон Петрово речиште, ба му ја, да пособерам малку трески за греење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само го потсобирам здивот и го наслушувам бучењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе замали огнот, а ние ќе ги пособереме гламните, не го оставаме да згасне.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го пособравме, го поспотнавме и пламенот одново се крена, се развали.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си го пособирам чаршафот под гушата и ми иде да му речам да не ме сече кај што сѐ уште сум здрава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но мора да си ги подсобере, оти ќе ги скастриме...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Внимателно се измолкнува од постелата, го потсобира веленцето околу дечињата да не побегне топлината од нејзиното тело и оти во ќумбенцето нема ни спуза а ни потпала околу него, таа ова утро прва го прошетува своето големо тело до алето крај телот и до купот отпад од задната страна зградата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
