лето (ср.)
Како било и што било, што се прават тамошните луѓе штркови, другаш ќе ви кажам, браќа им рекол Силјан, сега згора-згора ќе ви кажам оти и јас се сторив штрк на двапати и едно цело лето сум ви седел овде на нашава куќа и сум патил триста маки; арно ама не верувам да ми верувате оти сум бил штрк.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
-„Море не ви кажувам, бре браќа, приказни, им рекол Силјан, ами ви кажувам вистинско сторење и патување мое, и преѓе ви кажав и сега ви кажувам оти штрк бев и во штркова земја бев, две лета тамошни сум работил полска работа во куќата од штрковите наши што се на нашава куќа.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Целото лето и есента што шета Силјан со дуовникот и на ден Митровден си дошле во Прилеп и извадил дуовникот пари да му плати на Силјана ругата, колку што беше погоден.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Но затоа Светосавското друштво за таа половина година направи доста шум: во неа, освен науките, имаше и воена гимнастика и маршеви на учениците со музика по Белград и неговата околина и патување во летото по Србија, каде што се произнесуваа громки здравици.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
БОЖАНА: И под нашава стреа ластовиците гнездо си прават. Истите од лани лето...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Лето е, баба Анча може и овде под црницава да спие.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Не земјата, времето беше република на безделните - она топло, неподвижно, дембелско лето.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Петко пак, како манастирски слуга, ѓак, му носеше на владиката мед, ореви, сирење, маст од манастирот; го придружувале на враќање до Битола, бидејќи владиката неколку лета летуваше на овој нов манастир, та и тој беше познат во митрополијата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А Карабоја извади 146 јагниња, јариња, 68 продаде, 5—6 закла преку лето и пак во булукот останаа 120.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И ова лето „Гошово“ даде што чекаа Сукаловци и есенва веќе турија, кое старо, кое пролетвина, ни горе ни долу, ами цели 110 кила жито, и си го продолжија животецот како лани.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Да мислиш на летата, рингишпили, птичји гнезда.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се сети на некого од едно румено и зажарено лето, во една блага западна смиреност и скоро за`рѓан сјај на `ржта: бојата на класјата го пренесе на нејзините коси.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Зашто мирисот што таа го носеше со себе ги покри тогаш сите мириси на летото.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Другар му не разбира: старицата го бараше својот внук Борис митралезецот, оној што загина во тоа лето долу на пругата, а не него, зашто тој и немаше баба.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
– Тогаш нека вршат агите наоколу – со извесна иронија проговори поп Јаков. – Ние ќе си седиме, ќе си јадеме, ќе си пиеме цело лето, а назиме, ќе даде господ студ, ќе видат невидат, ќе го напуштат нашето златно Мариово и ние ќе си излеземе на пролет како гуштеричките.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Помина летото и настанаа богородични пости.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Попот го зеде тефтерот и моливот од калуѓерот и почна да пишува: „Во лето од рождество не плоти господа и спаса нашега Исуса Христа 1563 прииде во веси сеи богомолец – черноризец, – (како се викаш, оче?) – го праша калуѓерот. – Отец Серафим – одговори овој, а попот продолжи да пишува: Отец Серафим собра милостину од...
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Осумнаесетото лето откако почна животот, Иван, функционираше како прецизен механизам на часовник, се во одредено време: фудбал, стихови на класици, француска граматика, одмор. Беше и амбиција и умереност.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Павле ни малу не се растревожи. Му се изнаноси на палтото. Целото лето само со него.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Летото весело си го поминаа, дури повесело и од што се надеваа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
