корупка (ж.)
Поважните настани ги предизвикуваа сивите жители да ги излекуваат главите од своите корупки во кои се таеја како плашливи желки.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Околу неговото тело се препашуваше една врела обвивка и тој ја гаснеше неа со по една рака од тој пепелав снег; студенината на снегот просто го испечуваше по јазикот и по непцата, а по оној кус миг, додека тој се растопуваше, овозможувајќи ѝ некакво задоволство, во устата пак му остануваше една уште потврда корупка жед.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И заплива полека во тоа, а неговата тврда корупка, што ја имаше и тој, како и секоја семенка, околу својата свест, почна сега да се отвора со една речиси неосетна спорост, низ која сепак имаше токму онолку, колку што му беше потребно простор за да се подаде и да поникне.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Прво си ги изодврза своите раце, а после почна да собира суви корупки и ветчиња од буката околу себе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но таа се собра и ја наводени корупката под себе.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Мала патека, послана со гнили лански лисја и корупки од буков жир, благо се качуваше угоре.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Доксим Тренчески ја фрли корупката од тиквата, се почеша под капата и слезе долу, во ќеварот. Ние стоиме, чекаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И кој што ќе фати, вели, срце, корупка, рендаат, вели, а вода и семенки им капат по брадите, по градите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И што не зашиваме во тие амајлии? Козина од мечка, мечка страв - мене не страв, нокте од штрк, корупка од желка, пепел од дрен. 128
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ја кријам главата ко желка под корупка и си липам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сонцето ми ги засушило усните ко испукани корупки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во последните дваесет и четири часа имав чувство дека е потребно да направам само мал напор и конечно да се откачам од својата корупка којашто веќе гниеше и можеби веќе ја ширеше наоколу својата реа.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Но и Калчо сега стануваше поспокоен: се вовлекуваше во себе како во желкина корупка и траеше.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Без времето не постои ни универзумот а камо ли тука една корупка на која луѓето го препознаваат Марка на Гроздана Поповски.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Уште сум со она чувство дека здивнувам од онаа корупка, моето тело, од која најпосле се ослободив.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Мислевте дека кај плодовите на овошките најпрвин корупката ќе се развие а дури потоа таа корупка се исполнува со сокови?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Неисчешлан, со неизмиени заби и облечен во стари зелени тренерки, ги грабна кесите што се прелеваа од корупки јајца и мирисаа на паштета, ја отвори вратата и симнувајќи се по скалите ја здогледа неа.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Расцепи ја гнилата корупка на трупците.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Како желка што ја пика главата в корупка кога ќе ја чалне некој, а после претпазливо ја вади надвор, иако можеби во тој час напаѓачот стои над неа со кренат стап и чека да ја трасне по глава, така и Пискулиев, по првиот уплав, почна да поднаѕира зад рамената на другарите и да се разгледува по дворот.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Пред пролетна икона клекната чунким Ѓупката ги кршеше корупките мразни за да видела како цутат качунките во снежно бели вазни.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
