инхибира св. и несв.
инхибиран прид.

инхибира (св. и несв.)

Тоа беше потег со цел, сосема прагматско движење; тоа е она што ги инхибира младите мажи при средбата со искусни жени; кај мене, таа инхибиција се засили и со оној добро познат наивен младешки гнев кој доаѓа од агонистичката, речиси спортска свест дека не си прв; тоа многу потсетува на наивното убедување на младите уметници дека се оригинални, дека се први и дека ќе напишат нешто сосема непознато и неочекувано, заблуда од која потем тешко се ослободуваат и страдаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тоа и само по себе го инхибираше, уште повеќе што знаев и така, над рамото, да му речам: „Да ти кажам право, ова некако не оди!“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)