верзија (ж.)
Доколу веќе сме утврдиле дека во прометејската етапа на историјата, напоредно со огнот постоел и говорот, сигурно е дека секој творец си има своја прометејска етапа, прометејска етапа на неговото сопствено битие: огнот на неговата прва средба со видливото и со говорот што тој оган го произнесува запретен некаде во потсвеста, моќна да го преобрази видливиот и присутен свет во имагинерна, трансцедентна верзија на некогаш веќе постојното.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Алија наредил да му дојде во шаторот, според една верзија се викала Анѓа, но Ѓурчин ја скрил во своето трло.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И покрај совршената техника, новата верзија е неуверлива копија, редење сцени, виртуозност без опседанатост, без вљубениот ѓавол.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Отпочнува, кој знае која по ред, верзија за животната љубов во приказнава на мојот мелодраматичен пријател, кој, гледајќи низ мене, продолжува да рецитира: - Летото ни беше климакс.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Навистина, си изгледам буденброковски во сивото, сомотско куќно палто на татко ми, готов да го отпочнам разоткривањето на возбудливите моменти од семејната хроника, поткрепени со пожолтените фотографии, преполнети полици на библиотеката, заладеното вино во посребрените чаши: Убиството на прадедото Хаџи-Васков, прикажано во вечерашнава верзија со посебен нагласок на величествениот предсмртен гест кон атентаторот, - „Нека ти е простум, синко, ни самиот не знаеш што правиш“, ја тера Ева III, да ме стисне за рацете, а штом минувам на единствената љубовна приказна за Ѓорѓи, непокорниот син на Прокопија и српската учителка, мојата ноќна посетителка, сѐ уште цврсто држејќи ме за рацете, клекнува пред фотелјата и оддолу, ги впива секој збор во ширум отворените очи.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Еве една балканска верзија на „Козата на господинот Сеген”, со советскиот тоталитаризам во улогата на волкот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
-Да не те отцинкам кај господинот циник Колја за твоите перверзии и дивверзии и тоа во неколку верзии, па ненадејно да се најдеш на најодвратната страница на Маргина, во уводникот за локалната сцена, која се чини и најмногу ти одговара познавајќи ги твоите локачки способности.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Споредувајќи ја својата замисла за несвесното и неговите односи со свеста со Фројдовата, авторот ја карактеризира Фројдовата теорија како некохерентна барем во два погледа: „Прво, јас не можам неговото објаснување на онтологијата на несвесното да го направам консистентно со она што ние го знаеме за мозокот, и второ, јас не можам да формулирам една кохерентна верзија на аналогијата помеѓу перцепцијата и свеста.“ (стр 169). 44 Margina #1 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
За време на разговорот, Еми почна појасно да ја артикулира пожелната верзија на она што би можела да биде, онаа која ги вклучува алтернативните сфаќања за животот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Оваа верзија постепено ѝ стануваше сѐ подостапна.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ја бирам оригиналната верзија, познат текст од хотелската соба во Јокохама кога ми рецитираше онаа прва ноќ во креветот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Цели 40 години поимот на национален идентитет во Чехословачка беше третиран како сомнителен и беше прикриван од страна на погрешната, официјална, советска верзија на реалноста.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Во суштина, киберпанкерите за хакерите се она што јапите беа за хипиците - политички, трезвени, световни верзии на алтернативната култура.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Ренесансниот Хомер на Чепмен е далеку од контролираната верзија на Поуп, ремек дело од осумнаесеттиот век.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во почетокот тоа беа пародии на Бетмен - цртавме наши, доста лоши верзии на Бетмен и потоа измислувавме нови ликови.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Славој Жижек ТРИЕСЕТ И И ДЕВЕТТЕ СКАЛИЛА Бидејќи „39 скалила” бил снимен според познатиот роман на John Buchan, сценаристите под раководство на Хичкок неговата содржина толку успешно ја преправиле, што ликовите и доживувањата од Хичкоковата верзија станале такви, што во современата „популарна култура” го добиле така да се рече „архетипскиот”, митски статус и со тоа станале извор за непрегледното мноштво на варијации и плагијати; меѓутоа, самиот роман, ако денес го разгледуваме, делува наивно и застарено - нешто како груб материјал на кој што дури Хичкок му го дал дефинитивниот облик.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Сепак, дозволува тој да се појави во верзијата на делото која излегува следната година со текст на германски јазик и превод на англиски од Огден.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Најбруталната верзија на таа претстава секако е југословенската ситуација, но тоа се - секако во помала мера - и германската и француската, како и ситуацијата во САД.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
И така Уцена стана прв англиски и прв Хичкоков звучен филм. - Во кинотеките постојат две верзии на Уцена, нема и звучна.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ворхол во тоа име го ангажира и сценаристот Роналд Тавел, па дури во еден момент ги откупува и правата за романот „Пеколниот портокал“ на Ентони Барџис според кој е снимен Vinyl (оваа верзија ѝ претходеше на Кјубриковата).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
