ќе (чест.) - огрее (гл.)

Бев среќен во прегратките на тагата по виулицатa и дождот, сонце ќе огрее погледот залутано талка во далечината се обидувам да го слушнам гласот од златоустиот коњаник во дамнината... Oдвај ги забележав трагите од прашинките во одминување...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Но утре ќе огрее сонце, ќе го исуши сеното и ќе го собереме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
“И кога ќе огрее сонцето,” се смееше Ливајн, “ќе ме спржи и ќе ме истопи.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
5. И тие дни во кои сонцето само зборува молчат Ветрот мине по грмушките по лисјето душкајќи Лазачите ги штрека глуварките во пројаснетиот воздух ги развева далеку дури татни Тој гром од човечка рака пред портите на гибелта Гласот на ранетата тишина зборовите ги бара По крвта пребарува по ѕвездената роса што посега Месечината и сонцето го менуваат здивот и издивот на трепетните лисја под времето што протечува со копнежот долг по гнездото на песната што се подава Светлина во очите И чело загледано кон идната виделина на бидноста што ќе огрее по насмевката минејќи на сите уморени што сонуваат во заслонот на неизречените зборови
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Тоа беше нешто како по бурата со црни облаци сонце ќе огрее.. Кратко траеше таа радост.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)