ќе (чест.) - извади (гл.)

Невестата Митра си ја знае својата работа. Рано ќе меси, крмакот ќе го нахрани, вода ќе залее, тиква ќе кладе да се свари, слама ќе извади, вечера ќе пригоди и денот поминал.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Андон реши: ќе влезе во кафето: Таму, како што правеа и другите, ќе седне, ќе извади пари и ќе го извика со чукање келнерот. Плаќа. Зошто да не влезе?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Му влагаше кај комшиите дома, ќе отвореше ноќвите та ќе изваеше сѐ што имат внатре и ќе наклаеше сѐ насрет куќа.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Неочекувано туку ќе извадеше од пазувите да ни даде по половина рогушка, по малку суво грозје, по едно шеќерче, или ќе излупеше портокал и ќе ни дадеше по две фелчиња.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Селаните ќе извадеа валкани шамичиња од бечвите, ќе ги отплеткаа јазлите и ќе му изброеја пари за стрижењето во подадената рака.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Дињата и сладоледот се кочан ладни“, ѝ велам јас, „а сега и грозје ќе извадам“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Целата утроба ми се накрева, што се вели, душа ќе извадам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Биле ветроепци: кога не им се работело, местеле по ридиштата примки за еребици, барале рекички од кои со приготвени кошови ќе извадат риба или во шумата покривале со лисја стапици за дивина, па фатиле болвлива лисица и срнец со бел задник. Лапале и полжави и желки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Пушка имам, не се плашам дури и сам да сум. - Пушката ќе ја оставиш, го пресекол Онисифор Проказник. - Ќе ве сретнат, ќе се посомневаат на вас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А и селаните, кога ќе те видат со преврзано око и со пушка, ќе извадат од некоја дупка своја абердарка и ќе те спобркаат уште пред да им влезеш в село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Биле вешти занаетчии: за малку леб од вршник, варен компир, изварка со лути пиперки или пресолена пастрма, ги прекројувале нагнилите куќни покриви, ваделе за две деца беневречиња од стари таткови или дедови тулуми од тежок валавичарски шајак, крпеле или делкале нови каци, крбла, корита.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стрикото нешто вадеше од својот џеб. Што ли ќе извади?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Му помагаше жена му на Мил, а Кала се врткаше крај огнот во дворот, и кога Дукле ќе извадеше нешто од утробата на прасето (џигер, срце, бубрег, сплина) Кала го грабеше и го фрлаше на огнот да го печи; од нестрпливост и лакомост ги џвакаше уште недопечени.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И пак трчаме, очи ќе извадиме. Ко биволи по крава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)