ќе (чест.) - заврши (гл.)

Како ли ќе заврши сето ова!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А каде ќе завршам - во срцето на остарениот љубовник, во телото на непријателот, или во некоја пријателска дива патка - сосема е небитно.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Штом ќе завршат часовите, дотрчува кај мене во дворот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Што беше понормално за мене од тоа да решам, штом ќе завршам со студијата, да му се придружам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште еднаш, јас не сакам да го доживеам претскажувањето на стариот дека ќе завршам на робија.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Таа ќе патува. Ниту почнала ниту пак ќе заврши на моето биро.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Нѐ интересира како одреден медиј ќе заврши, како, на пример, ќе умре последната виртуелна стварност.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Јаничар од нов, комунистички ков, каков што беше губејќи ја своја­та мала татковина и грузискиот идентитет, жртвувајќи ги за големата идеолошка татковина на советскиот комунизам, Сталин сигурно ќе завршеше со изместена душа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А козите... ќе се спасат само ако летнат кон небото... Тие и без тоа ќе завршат во небото. Немаат друг пат...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тогаш рипнаа Хаџи Ташку и неговите и кој знае како ќе завршеше сето тоа да не се замешаа џамбазите и Богатин.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш, во детството, очајот го ублажував со верувањето дека тегобноста ќе заврши оној ден кога ќе ја најдам таа друга рака, кога мојата и нечија друга рака, соединети, ќе тргнат заедно низ животот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ќе завршиме со тоа, луѓето како тебе ќе мораат одново да го учат целиот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Војната ќе заврши. ЦАРОТ ќе дојде со дворјаните.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Мочав 20 пати дневно и мислев дека ќе завршам во лудница.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нејзин најголем страв бил дека ќе заврши како неа.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ако требаше да го стокми чунот и да оди на риба откога ќе заврши акшам намази, четвртата муслиманска молитва, тој веќе знаеше на кое место мрежата ќе му заграби најголемо јато белвици, а каде крапови и костреши.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Што ќе прави кога ќе завршат?!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Често пати навечер, ко ќе заврши работнио ден, по пат накај дома, ќе сврати во крчмичено „ Драгор“ да се види со другарите, да се напие чаша вино или ракија.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Откога ќе завршат со кркањето, продолжуваат со летање на облаците и во облаците.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
А јас си мислев, штом ќе заврши вежбата, веднаш ќе одам кај нив.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога ја напушти родната куќа во Поградец крај Охридското Езеро и ја мина границата со семејството, па се најде на другиот брег, во друга земја, со други луѓе, со друга нафака, никогаш не можел ниту да замисли дека неговата балканска скитија по достигната цел во зенитот на младешката моќ во Цариград, ќе заврши во овој град, кој османските султани по неуспешните походи по европските територии кон Рим, Венеција и Виена, го нарекоа, како можеби нивно последно упориште во Европа, Капија на Ориентот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Жими ти, сине, секогаш, откако ќе завршеше приказната, чесните по правило ми заличуваа на оние, одвејаните, кои ќе останеа како и плевата подалеку и понастрана од житото.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За чудо уште верувам во тоа дека јас и Бојана ќе го турнеме Стојан од својот престол... или да си бидам искрен пред себе си – сеедно ми е како сето ова ќе заврши... господе само немој да им наштетат на мајка ми и на татко ми... ако работите тргнат наопаку белким ќе бидат задоволни со мене и мојата смрт... * * * - Бојана мора малку да го потсредиме нашиот гардист.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Но, тогаш попусто се обидував да извршам нужда - бев толку напнат дека пријателот ќе влезе во соба во тој момент или пак брзо откако ќе завршам, па ќе ја почувствува смрдеата како излегува од под вратата - што никако не можев да се опуштам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И еве како десет и повеќе години - напролет, пред да започнат полските работи, и наесен, откако ќе завршат тие - петмина одбрани мажи, заедно со него, со Максима Акиноски, ги абат праговите на властите во Прилеп и Битола и молат да им се издаде одобрение да си соѕидаат црква.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не мислев дека летото ќе заврши, дека ќе мораме да се вратиме, дека не ќе стигнеме да се објасниме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А по добиеното дело за разлика во плата, Божиновски покренува уште една – трета по ред – тужба, бидејќи на зголемената вредност на платата логично му следуваат и зголемени придонеси во ФПИОМ – кое право, во иднина, би му влијаело за висината на неговата пензија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога, по предвиден број часови, ќе завршевме со работата и вечерата, се повлекувавме во странични отвори на тунелот и спиевме во слама, покриена со ќебиња.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Моето искачување, си помислив, сѐ уште не е сосема завршено и кога ќе заврши, тогаш ќе се направи потребната увеличена фотографија.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Пред мугрите на педесеттите години, нашето писмо испратено до италијанската стоковна куќа Ла Ринашенте, претставуваше неверојатен чин на храброст, но и на лудост, на голема илузија дека писмото ќе стигне на крајната адреса и дека, на крајот, каталогот ќе заврши во рацете на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А потоа му ја подадов мојата рака на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Јас ќе бидам кај Иле. А кога ќе завршиш прати ми абер.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не било баш или-или. Или ќе бидеш исправен како топола, или ќе завршиш како ќутук во некоја селска пилана.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
- Има ли можности, откако ќе заврши, да се вработи? - праша таа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сите сега економи учат, а помалиот пак, мерак негов, кога ќе завршел сколијата, да оди за пајлот, за пилот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Еден ден сите ќе ни платат, и козите и козарите, ќе заврши, еднаш засекогаш, ова проклето козјо време, дополнуваа утешно партиските функционери во градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се прашувам, ќе заврши ли некогаш пеколов на земјата.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ниту пак таквиот начин на чувствување на работите некогаш ќе заврши.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потоа трипати свратував до ноќта а сандакот не беше склопен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас ќе завршам, а тие уште прашуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Татко додека го следеше патот на една голема количка која ги носи трите сандаци со книги, а Камилски чекори зад неа, слушајќи лево-десно коментари, дека си го потрошил времето за овие книги, кои ќе завршат на некој таван или подрум се сети на своето враќање од Цариград, многу години пред да се најде Камилски во Париз, кога во родниот Поградец крај Охридското Езеро, по студиите во Париз, стигна со една чеза во која имаше два големи куфери.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мора да се создаде чувство на нужност, чувство дека ако не сториме нешто околу тоа, сѐ ќе заврши во декаденција, криминал и ентропија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Закажете ми средба со премиерот”, го моли солунскиот владика.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Меѓутоа, рече, ние мораме да учиме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Да останеше во земјата, сигурно ќе завршеше во далечниот Гулаг.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тие денови, постојано го одлагав одговорот на едно од мајкините писма, за сметка на овие дипломатски депеши, кои имаа миговно значење, како обичен воден цвет, кои еден ден ќе завршат во архивските гробници Во моите очи оживуваше мајкиниот ракопис, видливо неизменет уште од првите урнеци на првите учители кај француските лазаристи во Солун.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Орлан вели: „Кога ќе завршам со последната операција, ќе дадам барање да си го сменам името бидејќи ќе бидам нова личност“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мојот живот е потрага по вечна љубов иако знам дека еден ден сѐ ќе заврши, сѐ ќе се изгуби без трага во движењето на материјата и времето ќе застане, но знам дека каде и да сум еден ангел Серафим (ангел од највисок ред со три чифра крила) е секогаш на моето рамо.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Обично дипломатските пријателства во долгите мисии се поводни, кусовечни, ефемерни, подложни на заборав откако ќе заврши мисијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И ништо не би почнале кога би знаеле дека лошо ќе заврши, рече.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Точно е – трае со години. Но ќе заврши.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Има, сигурен сум, уште од турско време. Штом сме почнале, ќе завршиме. - Ќе завршиме, реков.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А, пак, за овој случај нашиот храбар соговорник има поднесено уште една (четврта) тужба, по којашто во моментов е во тек граѓанска (парнична) постапка, и за која искрено се надеваме дека ќе заврши во негова полза.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но во вечноста сѐ што завршило во космичкото време одново ќе ја стекне својата смисла, која не ни е дадена да ја разбереме и доживееме дури сме во времето.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кај што ќе заврши и нашето тркалање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Влатко ги побара родителите, со нив беше и Мими, за да им ја даде гитарата: „Ќе останам да го средиме дворот“, рече задишан, „ќе се вратам веднаш откако ќе завршиме.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ама тоа веќе не е врска, ами чисто спонзорство кое ќе заврши во истиот момент кога спонзорот ќе ослабне финансиски, за што сесрдно ќе се потруди спонзорокорисникот, експерт за банкрот и како да дојдеш до него или кога истата со убавите гаќи веќе нема да ги соблекува за ситниш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во селото доаѓавме секогаш штом ќе завршеше школската година и останувавме до крај на месец август.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Добивавме и бакшиш од Татковите пријатели што, кога ќе завршеше играта, го делевме на еднакви делови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дали елиминацијата на опасните балкански турцизми, како што ги разбираше, ќе влијаеше врз воспитувањето на идните генерации, или тие ќе завршеа како обични јазични анахронизми кои луѓето ги напуштиле?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кај современата музика, кога таа навистина е современа, немаме време за тоа одвојување (кога нѐ чува од животот), и така современата музика не е толку уметничка колку што е животот и оној што ја создава штом ќе заврши еден дел почнува да создава друг токму како што луѓето постојано перат садови, заби, одат на спиење итн.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ќе заврши ли еднаш моево трускање по патиштата на Европа и Азија?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Гробарот ја поттикнуваше родилката да бутка - „Ајде мајко, уште малку, главчето само што не излегло!“, со насмевка, иако благо стискајќи ја устата кога ќе се сетеше на дупката во која тоа сега мало и нејако тело некогаш ќе заврши, во рацете пречека здраво, машко дете, 51 сантим во должина и речиси 5 килограми тежина.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Тоа ти е еден вид на дисциплина. што таа всушност размислува е што ќе се случи кога ќе заврши летото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Токму овде во Скопје ќе заврши твоето трагање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во деновите кога е карневалот во Венеција, некои дојденци од Македонија настрадуваат од дерикожи, други играат оро и се сликаат со полуголи женски, трети купуваат и подаруваат цвеќиња, од што дома би ги изел срам.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Штом влезе во неа, штом се поклони на сите четири страни, Иван Иванович обично се сместува на крилосот и многу добро потпевнува со бас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Џуџето (чита): Бешиката ми беше раскината.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Знаев: сите од улицата него го жалат а мене ме колнат и, подлижувајќи ѝ се на печурката, ми претскажуваат лоша судбина - ќе станам разбојник, ќе завршам на бесилка.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
За да ја акцентирам љубопитноста во терапискиот процес како нешто сосема ново, ќе го споменам Чекин-овото (Gianfranco Cecchin, 1990) “преобликување на неутралноста”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Зарем сѐ ќе заврши наеднаш?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја разбрав неговата порака, се преруштив во потрага по неговата француска врска, веројатно таа ќе заврши во нова книга од мојата балканска сага, ќе биде тоа еден вид метаморфоза на француските книги од неговата библиотека во нова книга, во продолжена книга, во жива книга...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога ќе дојдеше Богдан кај неа, веднаш го отвараше радиото да слуша вести, да види дали уште трае војната и дали наскоро ќе заврши за да му се отворат патиштата да се врати дома в село.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Одненадеж, без најава, запира и крај.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Еден сон што го сонував. Сонував дека сѐ ќе заврши, и еден глас што вели дека сѐ е готово; не некаков глас на кој би можел да се присетам, туку онака, глас, и ми вели како тука на земјата сѐ ќе застане.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Седевме двете на терасата под лозницата, таа го пиеше кафето и пушеше „сто цигари во минута”, а јас јадев лубеница и мислев што да сторам и како сето ова ќе заврши.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Таа еден ден ќе заврши. Синот ќе си дојде дома. Сам. Без неа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Го обземаше тага, меланхолија кога ќе го навасаше помислата дека никогаш повеќе нема да ги види, сите блиски, од мајка и браќа, сестри, внуци, поширока рода, без кои се осиромашуваше смислата на неговото и нашето постоење и дека ќе заврши животот, а ние никогаш нема да ги видиме, да ги запознаеме.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го прашав да ми објасни како се прави тоа, но тој ми рече дека е навистина опасно и дека ќе ми каже само еден дел од сето тоа, бидејќи ако згрешам, ќе завршам како него“. „Па, кој дел ти го кажа?“
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Беше среда, татко ми беше на пазар во Кавадарци и знаев дека тој си доаѓа кога ќе заврши денот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ај нека е за Арно крај реката Арно во Пиза. Првин се прашуваш како тоа Арно се искачува до Пиза и си оставаш во главата место и за други прашања.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Се надеваше дека со ова ќе заврши лудиот период во пубертетот на неговиот син, по кој со негова помош ќе заплови по помирните далги на зрелоста.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога ќе завршат со скалите ќе им дозволам да поработат и околу моиве раце - заврши таа и на витрината на нејзината насмевка се појавија само неколку потемнети заби.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Германците сега ги водат темни сили, но некаде во нив тлее оној дух на чии темели израснав и јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ќе го потфатеше дедо му за носот и сосема нежно, со две брзи и кратки движења ќе му ги избричеше и мустаќите и ќе завршеше со еден елегантен потег под брадата, од вратот нагоре.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во космичкото време сѐ е бесмислено, бидејќи во него сѐ еднаш ќе заврши и ќе ја загуби својата смисла.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- А Љупчо, каде отиде?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тоа е точката каде што сега јас се наоѓам, не знаејќи каде ќе заврши тоа, но знам колку е важно да се направи сега.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ти ќе се вратиш, Рајнер, му велев, реката беше само едно големо чистилиште, ме слушаш ли, Рајнер, тоа е само отпловување, и јас ќе те чекам на крајот од реката, Рајнер, ќе те чекам онаму каде што таа се влева во друго постоење, знам дека си тука, Рајнер, еве ја мојата рака, погледни ја мојата рака, Рајнер, сѐ ќе биде добро, верувај ми, кога ќе заврши твоето пловење, кога ќе излезеш од реката, ќе треба само да ја промениш облеката, ќе треба да облечеш нова облека, и се ќе биде добро, верувај ми, Рајнер, верувај ми, како што јас си верувам на себе, еве ја мојата рака, Рајнер, фати се за мојата рака, и јас ќе те извлечам, а потоа ќе тргнеме кон поинакво постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Затоа можебу и имам донесувано толку многу погрешни решенија.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако решиме да те ослободиме, откако ќе завршиме со тебе, и ако доживееш деведесет години старост, ти сепак никогаш нема да дознаеш дали одговорот на тоа прашање е да или не.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се сетил - не се сетил, јас и натаму како да го слушам како на лутето самозадоволно им раскажува и откако ќе заврши, чека да чуе како тие гласно ќе се чудат како му истекнало така да направи.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Да не ти бев пријател сега каде ќе завршеше работата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Многумина дојдоа пред тебе, исто како тебе носејќи го бремето на оружјето и на војната, верувајќи дека само така ќе можат да издржат во ова зло време и дека откако ќе заврши борбата, ќе останат цврсто исправени.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Луѓето ќе живеат среќни кога ќе заврши војната и ќе дојде слободата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
На прв поглед тие допири личат на хомосексуални односи, а климаксот не е првенствено од сексуална природа, и врвот настапува при раздвоју­вањето, кога полнењето ќе заврши.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Каде и да одеше, кого и да убедуваше од власта, а во партијата немаше пристап, брзо ќе завршеше како сомнителен, ќе го испитуваа, ќе копаа по уште незалечените рани од блиското минато.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И ќе пиеме ние и ќе нагаѓаме кога ќе заврши војната.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не се сеќавам за причината, но изгледа разумно постапив кога решив да оставам да поминат повеќе денови пред да оценам дали ќе треба лично да се зафатам со решавањето на положбата во која се најдов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога сезоната во Монтана ќе завршеше, другите емигранти (кои работеа со мене) се враќаа во колониите во Минеаполис или во Чикаго, или во Сент Луис.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И без прекори. Без поуки. Без закани. Без упатства. Само, за жал, по темнина?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Често дипломатското време си го претставував во споредба со минливиот живот, миговите на расцутената минливост, како една стуткана телеграма, која наместо да се фрли во кош ќе заврши во некој дипломатски архив, која можеби никој и никогаш нема да ја прочита.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Баш тука кајшто кулата накривила капа се влегува во постојбината на рамнотежата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И веќе немало значење колку ќе трае ерупцијата: ќе заврши ли за некој ден или ќе продолжи за вечност - сѐ во градот било мртво...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„О, да. Телефонирав во складиштето Мидвест и тие ми рекоа дека ќе натоварат четири дампери за да го прекријат теренов со таа материја веднаш штом Алек ќе заврши со рамнењето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Понекогаш ќе го прашаше питропот Танаско: „До каде си, Арилко? Ќе завршиш ли скоро?“ Тој ќе одговореше: „Господ знае, Танаско“ и ќе ја затвореше вратата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Речи обично - по веќе определен ред, веќе видено, познато... редење на столчиња во холот, а тоа значи дека откако ќе заврши приредбата - враќање во училиште... мораше така, немаше друг излез... како наводенети врапчиња се прибравме во холот... а надвор врне, со студен ветер, небаре секој миг ќе заснежи...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
По ваква парадигма на вистинското пријателство трагав и во моите дипломатски години.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеби дипломатските години ќе завршат во роман, како дел од мојата семејна потрага, во која ќе се вмешаат и главните ликови, владетелите кои трагаат по својата татковина, ја откриваат, ја присвојуваат, на крајот ја изневеруваат, сакајќи да служат отаде реалните можности, да се извишат над кулминативната точка на кривата, по што неизбежно следи падот, како и при возвишувањето на империите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко ми потем се потсетуваше на општата мисла дека, по победата над фашизмот, партијата, според старите модели на Француската револуција што ги презедоа и осиромашија протагонистите на Октомвриската револуција, мораше да смета дека на Балканот, по петвековното отоманско владеење, класната борба ќе заврши како нешто сосем друго.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Командантот на бригадата ни рече дека за три дена ќе завршиме и ќе ѝ дојде крајот на оваа проклета војна и дека тие, кои ќе се покажат храбри, ќе добијат една недела наградно отсуство.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сакавте да бидете непоколебливи, препашани со појасот на вистината, облечени со штитникот на праведноста, обуени и подготвени непоколебливо да чекорите, сакавте мир...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- Тој, тој... тој! - почна да вика татко му. - ќе заврши на бесилка! - Слушаш ли, на бесилка?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Колку и да настојуваа Татко и Камилски да ги убедуваат своите сопруги дека работат за иднината на нивните деца, тие стануваа уште позагрижени да не ја жртвуваат нивната сегашност!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Знаев дека раскажувањето му е чудно. Никогаш не внимаваше каде ќе започне а каде ќе заврши.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Готов сум да се извинам; не сум мислел така, а со тоа, веројатно, ќе завршеше нашиот разговор.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сите ме сфаќаат погрешно, а зборовите се обични и едноставни.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Потем на кејот на Арно нагледно се уверуваш дека животот сепак истечува, без разлика во кое устие ќе заврши.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Поради тоа што очекував дека наскоро пак ќе се видиме во Скопје, откако ќе завршат летните авантури.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во посветата на книгата Видал и своите, тој ја запиша посветата со која се гордеам: А mon frrе balkanique Luan Starova ce livre des racines mlѕ avec lаffесtiоn: Еdgаr. (На мојот балкански брат Луан Старова оваа книга на мешани корени, со љубов: Едгар.) На презентацијата на книгата Времето на козите во Сенатот на Франција на 2 октомври 1997 г., Едгар Морен ќе заврши со зборовите: Луан Старова е наследник на својот татко кон кој покажува должна љубов и оправдан восхит.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Понекогаш кога е исплашена, се смирува размислувајќи за Мерилин Монро.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Му раскажував за годините минати крај Арафат во Картагина, за мојата дипломатска мисија, за мојата желба да пишувам за тие времиња, за дипломатските години, можеби во книжевниот жанр на романот кој сметав дека може најблиску да претстави еден можен тоталитет на еден историски процес-роман во рамките на една долга романескна балканска сага, на моето албанско и балканско семејство...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Низ животот, низ годините, душата да ни остане чиста, да ја разбереме тајната на Бог и надежта дека еден ден сите страдања ќе завршат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога ќе заврши карневалот, доселениците од Македонија со убави автомобили и по убави патишта се враќаат во стварноста.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
“  „Ќе заврши, татко, ќе заврши“, се обидува Нина да го спитоми, има мек нарав, па знае, ќе попушти.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Штом ќе завршеше со секоја од пораките, Винстон ги закачуваше своите диктографирани исправки на соодветниот примерок на „ Тајмс“ и ги спушташе во пневматската цевка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога службата ќе заврши, Иван Иванович никако не може да се додржи, да не ги помине сите сиромашни.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Баба ми потоа ќе завршеше секогаш со истата реченица: Деца, жената на мажот треба да му биде најголемиот пријател.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И Татко ја убедуваше Мајка, смирено и сталожено, но чувствувајќи го нејзиниот внатрешен немир, дека наскоро ја привршуваат работата со Камилски и тогаш целосно ќе им се препушти на семејството и децата, макар што не сакаше да нагласува колку работата со неговиот пријател беше за доброто на децата и потомците. И така сите трпеливо го очекуваа крајот на мисијата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Чантичката на невестичето веќе не ги собира парите, па свекрвата притрчува да помогне со својата чанта, па кога е веќе тука, се мести и таа на сите пози, па нели и таа е од најблиските роднини, а и нејзината меморија е од пресудно значење за вечер, кога, откако сето ова ќе заврши, ќе седнат и ќе ги отвораат подароците, и кога таа ќе се сети на сите што предале коверт или подарок, а на него напишале „среќен брак“ и само толку.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ним им е најтешко, никаде ветре да ги разлади а и да ги разбрка облаците од кои со години кркаат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Би сакал да знам, мислеше сега, многу би сакал да знам, како ќе заврши еднаш сето ова со нас.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Надвор е мрак - велам а лицето на директорот во слабо осветлената просторија ми се причинува насмевнато.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И дека бојното поле ќе заврши со вкопување во две фронтови линии.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А потоа, кога одморот ќе заврши...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Овој живот и така ќе заврши порано или подоцна и доволно напатен е, а и што и да барам нема да најдам ако не треба да биде мое.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Дедо ти - ми подвикнуваше даскалот - е тврдоглав и неумен човек. И затоа лошо ќе заврши.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Може кога ќе заврши ќе го сфатиме. Толку?
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Трпение - спасение! Борбата брзо ќе заврши!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ако ни го откриеја знамето, само Господ ќе знаеше каде и како ќе завршевме, си мислеше Татко, макар што никогаш, како Мајка, не го мешаше Бога во своите и во семејните работи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но јас би ве замолил да ја прашате госпоѓицата дали би можела, откако ќе заврши со тренингот, да дојде да ја прашам нешто“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога ќе заврши?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
ПРВАТА ЖЕНА: Да продолжам, вие вашите искуства ќе си ги кажете откако јас ќе завршам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ги кажував тие зборови во себе, со затворени очи, и ја испружував раката кон Рајнер, а раката ми удираше во ѕидот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не доцнеше ниту Мустафа С, кој дојде со една старотурска книга во ракопис за да ја протолкува Татко и потоа да ѝ ја одреди судбината: дали ќе заврши во Архивот, Институтот за историја или во ориенталниот фонд на Националната библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да беше јаничарството историска институција, воена, инструмент на освојување, таа така и ќе завршеше, но јаничарството продолжуваше, како аждер со повеќе глави, кој не можел никогаш да биде уништен, ако му била пресечена една глава, на истото место израснувала друга поголема глава, сепак меѓу нив имаше најмногу јаничари по судбина или по нешто друго загадочно и необјасниво за Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се плашам дека ќе завршам како утка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јаi bien rеu les cartes dАrlеѕ et de Struga, mais pas encore le courrier contenant les critiques que vous mаnnоnсiеz. Cella ne saurait certainement tarder.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но, тој секогаш успеваше да ја однесе малку погоре со себе си и неа, малку подалеку напред меѓу буките, и тоа се продолжуваше толку долго, што тој веќе и не се сеќаваше ни како почна, што тој не можеше да предвиди ни дека еднаш ќе заврши некаде.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ќе завршат едно, ќе започнат друго.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
„Белки ќе завршат и соништата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И дека и ние ќе завршиме на крајот како нив.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Одродени, откинати од татко, мајка,од вера, од браќа и сестри, од сите свои уште како деца на воз­раст од 12 до 15 години, во името на законот, односно данокот во крв наречен девшурме (одбирање), ги учеле во Цариград, во специјални воени училишта, на сите воени вештини, па кога ќе завршеле, стапувале во елитните воени единици како јаничари.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сите сме уморни од зарѓаните, мувлосани лаги без сјај, ни треба нешто свежо, вистинско и реално, исто како нашите очекувања, реални и не многу големи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Маргина 37 33 Mark Dery во Escape Velocity заклучува: „Со должна почит спрема политички разложната рето­ри­ка за злото на митот на убавината, Орлан во своето дело се обидува да го сокрие не толку тајниот сон: да стане првата celebrity на постхуманистич­киот уметнички свет“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Што ќе се случи ако таа не може да го натера бебето да престане да плаче.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе завршам со еден од прекрасните придонеси на Фуко за оваа тема: Љубопитноста е порок којшто бил жигосан по ред од Христијанството, од философијата, дури и од одредени научни сфаќања. 64 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И ако стане тоа, како ќе заврши, кога овие несреќници ќе се фатат во костец со една империја?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Слабото, речиси никакво, знаење на македонскиот јазик, како и неговото нечленување во Комунистичката партија, го спасија и семејството од натамошната Таткова судска кариера, која сигурно ќе завршеше неславно за секогаш сомнителниот албански емигрант.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
“ Ја преслушува Моше и прекорно прашува некого таму, преку неа: „Каде ќе заврши?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но, во меѓувреме тужениот QBE доброволно му исплаќа средства за ПИО, по што тој ја повлекува тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Зарем нејзиниот постар син Ариф не го знаеше францускиот јазик и не ги познаваше добро француските војници на чело со командантот на воената територија на Подградец, припоена на тогашната Република Корча, а зарем тие не му ветија еден ден, кога ќе заврши војната да го прифатат на студии во Франција? Зарем не му беше ветена иднината?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Господине, По десет дена откако го добив вашето писмо, јас најпосле решив да му пишам на Клод Диран, генералниот директор на издавачот Фајар, без да го прочитам повторно писмото, верувајќи дека тоа сепак ќе заврши во неговиот кош.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Како ќе заврши оваа нивна виртуелна и евентуална соработка, новинарски кажано, останува да се види.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но кој можеше да замисли дека оваа војска ќе заврши за неколку години во братоубиствено урнување на земјата (со стотици илјади убиени невини луѓе, со милиони обездомени) која требаше наскоро да ја претставувам и за која како да бевме во еден вид жртвувана патрола.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Па мислам кога ќе заврши осмолетка, што ќе учи понатаму?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За Бојан, кажи ми, кога ќе заврши основно училиште, јас ќе се грижам.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сум си го испланирала животот сѐ во реални детали: ќе завршам фармација, ќе станам аптекарка а секој сака да има барем познат ако не близок во аптека, за зло не требало.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тие што сакаат да филозофираат или имаат време за размислување покрај обврските што ги наметнува баналното секојдневие, често размислуваат за смислата на животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Грета: Штом ќе завршиме со тебе, Тики Ди, и твоите и печатот и телевизијата има да дознаат кај си ги криел овие вештачки помагала!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ако продолжиме да правиме copy и paste на излитените, луцидни романтичарски фрази, секоја врска ќе заврши со големо разочарување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се чувствував прејадено и сонливо, но се надевав дека ако се концентрирам можеби ќе ми олесни тежината што почна да се претвора во далечна, тапа болка. Но, ништо не се случи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но игра, како игра, ќе заврши, ќе имаат доволно време да оценат со кого си имаат работа и дали ќе го викаат и во иднина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во меѓувреме, нема член на Внатрешната партија кој макар и за миг се сомнева во своето мистично верување дека војната е вистинска и дека ќе заврши победоносно, со што Океанија ќе стане неприкосновен господар на целиот свет.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Уште малку и ќе завршиме.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дури и пишуваните упатства што ги добиваше Винстон и од кои тој без исклучок се ослободуваше штом ќе завршеше со нив, никогаш не кажуваа, ниту навестуваа дека треба да биде извршен чин на фалсификување: референците секогаш се однесуваа на пропусти, грешки, печатни грешки или погрешни цитирања, што беше неопходно да се исправат во интерес на точноста.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Истиот тој мулти талент, најверојатно, ќе заврши како продавач на пипер по пазарите, но не значи дека ако станеше ко Марадона дека подобро ќе поминеше во животот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Ако сакаш, ќе направам колачи, па покани ги другарчињата едно поладне, кога ќе заврши учебната година.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во обете семејства, сопругите и децата на несудените балкански ориенталисти, беа загрижени дали воопшто ќе заврши ловот по старите ориентализми во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Очекував дека дружењето со Усните нема да потрае, но не замислував дека ќе заврши баш толку бргу.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Овдека ќе почне, вели, во друго село ќе заврши, во оган ќе влезеш, од вода ќе излезеш. 178
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Иване - како да чита, ми го соопштува директорот текстот што е содржан во документот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А кога ќе заврши војната, ја прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зарем вака да го плукаат, зарем така ќе заврши неговата кариера?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Морам да прилегнам, зашто не знам каква ќе биде ноќта и како ќе заврши денот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога ја слушав за првпат немав поим како ќе заврши.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дики (Ја испушта машинката на под): Имаш право!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Набргу ќе заврши la belle роquе на космополитскиот Крф, па семејството со брод преку Влора во 1919 година ќе се врати во Берат.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Нејзината балканска одисеја заедно со нејзиното пијано ќе заврши во Берат, чиј градоначалник тогаш беше нејзиниот маж, Илјаз Вриони.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
„Ќе сакаш ли, кога ќе завршиш да дојдеш да ми смениш една светилка“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Каде ли ќе заврши? се прашува Мартин.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Госпоѓа Камилска, сепак, беше смирена и спокојна што нејзиниот сопруг по враќањето од Голи Оток беше конечно смирен во еден подолг период во мирната и утешна работа со Татко, стравувајќи што ќе биде подоцна со него кога ќе заврши со работата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)