нека (чест.) - јаде (гл.)

А чорбаџиите, големите, нека јадат големи работи, крмаци, волови, биволи.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А Јошето одговараше со остер глас: — Нека ораат чорбаџиите, нека јадат чорбаџиите!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
АРСО: Тоа така се вели зборот само, инаку чорбаџиите ги јадат пилињата и прасињата, а сиромасите — опинците.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Добро, нека јадат, не ми беше за храната, сите крадеа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ајде нека јаде тетка ми се едно исто јаденје, да ја видам дали не ќе и се смачи?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Туку еве лепче, сиренце, па нека јаде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Добро, овој пример не ми е баш најдобар, оти на Тета од јадење никогаш не ѝ е доста, па макар и нека е постојано исто, ако ѝ се допаѓа нејзе ѝ се допаѓа секогаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Изгладнело детето, нека јаде.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)