не (чест.) - тече (гл.)

грнчарите дуваат во дулињата, стомните, ибриците, бардаците и другата грнчарија, ги полнат со вода и покажуваат дека не течат;
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Зошто пак јас?...“, се збунив. „За да не течела, демек, првин кон Кочовите“, рече Коте.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
СИМКА: Пушти ме, Костадине, поручек и јас да одам.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЈОРДАН: Сполај му на господ. Да не се поплачам, ако не тече, капи. Ама капка по капка, море станува...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Имено, кај нас постојат недозволиви случаи на секоегодишно, па дури и полугодишно или квартално, менување на носечките закони кои треба да се „столбови“ на оваа мошне сензитивна егзистенцијална област, и тоа по неколку пати; а, од друга страна, не тече паралелен процес на редигирање и изготвување на официјални пречистени законски текстови на законите кои се рогирани [изменети и/или дополнети] и по повеќе од десетина- петнаесет пати!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И, ајде сега, запри ја водана да не тече.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Водата никој не може да ја запре! Да не тече кајшто ќе посака!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Навечер кладенците со цифури ги затинале, водата да не тече попусто.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Крвта не течеше толку колку што набабруваше и тој употреби една ролна тоалетна хартија за да ја запре.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
По многу нешта се гледа дека листот долго време стоело врз масата, примило разни дамки од некакви шејови што се пренесувале врз него, а и ракописот не тече како кога се пишува одеднаш, туку големината на буквите ту се намалува, ту се зголемува, чиниш го пишувале дватримина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Дворот се наполнеше со засирена, замрзната крв, во грутки се тркалаше крвта по дворот. Не течеше вода, туку крв.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тука се наоѓало селото Горно Водно, точно тука било сретсело со чешма со шест шопури, а над неа голем чинар... селото го нема, чинарот го нема, од шесте шопури не тече вода, ама останало местото да се вика - Шесте чешми.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Не знаеш кај тече водата и кон кај тече. А може и да не тече.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Една друга река, бетонскиот автопат, воопшто не течеше; лежеше пусто блескајќи.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)