не (чест.) - заврши (гл.)

Но со тоа не завршија страданијата на Петара и на браќа му.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само што дојде снема струја, не завршивме работа.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Толку многу се залета, иако го предупредив да не го прави тоа, та кога виде дека ништо од тоа не заврши со успех, само се плесна на креветот исцрпен од умор.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Отец Симеон смерно гледаше итро насмевнат со ноздрите. „Љубопитен сум и слушам“, рече. „Кој сте вие?“ Иван одговараше со достоинство на сигурен сведок. „Лекар сум...“ Не заврши.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ама не оди тоа така зашто „цуцата“ за инает ќе пробува додека трките не завршат и, на крајот, ќе сака еден ден да преспие за да ѝ легнат впечатоците.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А, не ти, уште основно не завршила, туку „дави„ со тоа!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да сте сите дома утре, никој да не ми мрднал додека не завршиме со „састанакот“ – рече и си влезе во спалната.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ај престани, на глава ми се имаш качено!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Триесетгодишниот самоук Jaron Lanier, којшто не завршил ни средно училиште, ни факултет, бил измислувач на компјутерски игри, што се денес неспоредливо покомплексни отколку во времето на првите домашни компјутери. 94 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Го правиме заради животот бидејќи тој треба да се почитува барем додека не заврши.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ломотев, обвинував, а сепак не завршив на воденичкиот камен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Го прашав: - Дали и денес ќе постапевте така?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Тогаш Едноокиот Полип наредил да се врзат сите што се бунеле и да се затворат сѐ додека не заврши акцијата...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Веста стигна и до нашето семејство. – Каков попис сега, пустината, па не заврши ли пописот есеноска? – се прашуваше мајка ми гласно оставајќи го плеталото крај себе, на чардакот, седната до татко ми кој прелистуваше некаква стара книга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Учителот му рекол: Лазо, штета ова дете да не заврши поголеми школи, ако треба и јас ќе ти помогнам за упис.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Е, и тоа помина. Би и помина. Ама војната не заврши на тоа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мозокот беше издупчен и изваден од своето коскено лежиште, нервите извлечени, како мртви жици од контролна плоча, мускулите истегнувани за да им се измери еластичноста, додека во подземјето на градот, Умот конечно не заврши со своите пресметувања и севкупниот механизам чудовишно и одненадеж не застана. Резултат. Ова се луѓе.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)