не (чест.) - догорува (гл.)

Сега некој црвен виор ме буди во сонот и во пределот како во света земја гледам: не догорува огнот и не гаснат ѕвездите.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Дамнешен пламен притулен во окото. Никогаш не догорува тој сончев траг во нас.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Светлината од жолтата ламба среде татковите книги со ноќи не догоруваше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)