Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Но кој кур ќе ми е компјутер?!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Но тоа ли е бодигард? Можете да го натерате да ви бацува нозе кога ќе ви прдне на памет.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Веднаш ќе ви кажам, тоа е мојот бодигард.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

И без компјутер сум цар во овој дел од градот! Така ли е, Бојс?!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

– Животните, кога им се ближи смртта – рекол тогаш Чанга – ја бараат темнината. – Не ја знам причината – се сеќава татко ми на својот одговор – но човек кога му се ближи смртта, бара светлина, уште зрачец, небаре за да понесе светлина во темнината, во смртта! – Зошто ли е така? – бил упорен Чанга.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Чекај! Што е сега ова? Сум попаднал во црно. Возможно ли е тоа?

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

- Вистина ли е? - радосно праша Ѓорче. - Да. Вистина е! - потврди Гоце.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Слободно ли е да седнам во вашето друштво? - праша главниот скопски дервиш.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Гоце одвај чекаше да се сврши учебната година.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Главниот дервиш седна. Турчинот со засуканите мустаќи ја извади кутијата со тутун и му ја подаде на дервишот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Таму беше сестра му Руша. Гоце ја праша: - Руша, дома ли е тате?

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

7 Не можам да определам точно ниту кој ден е, ниту кој датум. Вторник ли е, петок ли е?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Кошер ли е виното, Моше?“ - го прашуваше мајка ѝ, поставувајќи го садот со слаткото пред него, а тој насмевнато потврдуваше со глава и ги вадеше новите костуми што деновите пред празникот ги шиеше за момчињата.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Оттаму се смее мојата сестра со искрена и добронамерна смеа, ако токму неа, не успеав да ја врзам во брачни врски, како ни себе си; за неа само еден Господ знае зошто, за себе знам: имав добар избраник, немав асална цасаментера, не бидува сам да си шадхан за себе.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Добро ли е?“ - вели сестра ми која ме знае како дишам. „Добро е“, ѝ велам, „ќе даде Севишниот ќе ги врзам и нив, кутрите чедни души!

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

- Многу ли е жешко во Техеран? - Ах, како би сакала да се преселиме на друго место.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- А бе за слепци ли е шахот? - се смее Гога и го тупнува Савета леко со фигурата по теме.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

- Ајде, Марко. Така ли е? Марко молчеше.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

- А тетка Анѓа да умира од глад ... Добро ли е тоа?

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Бузо скокна од трапот и се накостреши како еж: - Твој ли е? - Не е.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Пред тоа малаксал демнејќи колку валцери може да издржи мочниот меур на Сигмунд Фројд пред да си ја дувне од Виена без да се збогува со своите сестри и без точно да се утврди требен ли е толкав масраф за едно обично ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Беше навистина еден на еден. Мал, мал ама техничар, Давид го плесна со каменот од прачката Голијата средчело, сѐ се заврши мигум, Давид мигум фрли поглед кон скришната ѕвезда на небото и додека сите вџашени се прашуваа до прачката ли е, до каменот ли е, до раката ли е, мрзоволно киниса накај дома, како што денешнава младеж пред полноќ мрзоволно се качува на последниот автобус за приградската населба.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Забораваме дека имаме далечински управувач и дека на вториот канал еден македонски романсиер раскажува како се наоѓа среќен крај за својата книга.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Тогаш од пепелта на самотијата се зададе Давид, на мнозина им се стори малку подгрбавен и омлитавен, киниса средполе, однапред отпишан и прежален од сите, да му се истопори еден на еден на титанот, мечка страв мене не страв, нешто си мрмореше самиот на себе додека ја токмеше прачката, срдито си велеше доста тука се пееше прачка имам кураж немам, време е да има варено млеко за нашите деца, време е на пазарите да има и цреши без црви и со црешови семки да се запише дека тука нешто вистински постоело.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

— Како, џанум, не ќе су идел? Збор ли е тоа?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Е, море имаш право, Толе, и главата да ми а скршиш со бардакот, токо да ли е само до мене кривицата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Војводите! — со иронија го произнесе Толе звучното име — војводи!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Дома, ли е батко ти Мирче, моме? — го праша Толе девојчето.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Право ли е овој што прават овие луѓе? — проговори мудурот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Шо е воа, живот ли е? — покажува на децата и на нивните партали. — Шо правиш ти, мори црна чумо?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Така ли е другари? — се обрна Толе кон Андома и Стојчета.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бе во една десетина дена и сношчи, та петта ли е шеста ли е, кој а знае! — одговори Толе.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Манна ли е тоа која што паѓа сама од небото?

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Ти го вративме либето, како што го зедовме: жив и здрав, цел до негибнат. Така ли е?

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Не знаеше кое време е. Небото, сонцето, месечината беа негде високо зад роевите од снегулки, па никако не можеше да се добие претстава за тоа кое време е, ден ли е ноќ ли е.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

На ова суво небо од брчки човечки ткаено кој ли е твојот дел?

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

- Навистина убаво маче но прашајте ја Милка кој го нацртал. Твое ли е Милка? - запраша.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

По либе таа тажи... Чија ли е таа мома чии клепки толку лични, се?

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Та тажен ли е живот клет; од денес полн со болки, низа крвава тој ќе е од солзи, преполн маки сет.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Ајде, касвите пак да излегуваме. Нема зошто да се плашиме — Анѓеле е прав, здрав како некој волк! Така ли е, Анѓеле?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

АНЃЕЛЕ: На, земи еден бакшиш зашто ми го донесе куферов. Доста ли е?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

- Навистина убаво, маче но прашајте ја Милка кој го нацртал. Твое ли е Милка? - запраша.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Учителот ја зема фрлачката, ја крева високо и прашува: - Младене, твоја ли е?

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

- Сестра ти, дома ли е? Не е?

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Го разгледував скришум и размислував за промената кај него, пораснат ли е или ослабен?

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

- Нашата мачка е ловџика. Сега ќе ја најдам. - А црна ли е? скокнав од столот.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Јас беснеев, оти Земанек ме напушташе, не застануваше на моја страна; во еден миг, ја искористив тишината и, за да ги повредам и Земанек и Луција, реков: „А можно ли е барем паузата да не биде народна, туку меѓународна?“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Потоа ја прашале: дали е вистина дека сум рекол, од збор до збор: „Да ти се мочам јас на твојот здрав народен дух, кога се смее само на гениталии што залутуваат во туѓи гениталии и на ануси што прдат; тоа ли е врвот на народната уметност, Луцијо?!“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Вистина ли е тоа што се говори, Филозофе, за светите мошти на Свети Климента?“ праша логотетот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Можно ли е да му раскажала и за мојот машки дебакл на кејот?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Можно ли е, заради таа своја проклета Партија, да не ми дозволи да прочитам една љубовна песна, во која само ќе ја опишам косата на љубената, под сјајна месечина?

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Да ти се мочам јас на твојот здрав народен дух, кога се смее само на гениталии што залутуваат во туѓи гениталии и на ануси што прдат; тоа ли е врвот на народната уметност, Луцијо?!“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Не ли е убав животот кога човек има што да јаде , да пие, конфорен дом, семејство, пари пријатели, многу патувања, забава и спорт? – праша Еразмо.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Точно ли е дека Христина, како што ми раскажаа, вашето девојче, било само во станот, во моментот на земјотресот и истрчувајќи на скалите, ризикувајќи да го загуби животот се втурнала назад во станот и бестрашно го спасила и своето двегодишно сестриче.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Еден ден, кога се вратив од училиште и дома ја најдов тетка Рајна, почувствував дека веќе не можам да го кријам тоа што ме измачува и ја прашав: - Тетко Рајно, учителката Вера мажена ли е?

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Арнотија ли е ранењето на избеганите во Бугарија Македонци, кога Бугарија е првата и последната причина да им се разорат куќите?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Арнотија ли е тоа што прима таа на своја служба Македонци, кога последниве со службата, или заради неа, ја заборавуваат својата татковина и нејзините интереси ги жртвуваат на бугарските?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Така ли е всушност?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Арнотија ли е материјалната помош од Бугарија за воставањето, кога таа поддршка само нѐ натера да си ги расфрлиме народните сили, со кои ние бевме силни, а сега сме ништо?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

МЛАДИЧОТ: Решено ли е кога ќе се вратам на Пирин?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Таинствена сенка ме прати... Ѓавол ли е? Ангел ли е?

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Боже, помогни ми... Пред мене се јавуваат лоши слики, светулки во мракот трепкаат... сон ли е? -или јаве...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Ја гледа Глигор и не знае сон ли е или јаве.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Вистина ли е тоа или е само злоба од Царјанка? Ако е вистина, тогаш како тој дошол овде и од кај дошол?

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Се удирам во нешто, ама не знам што е. Човек ли е, дрво ли е, добиче ли е? А пука и земјата и небото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Јоле убаво им објаснува на луѓето да се одвикнат од простите презимиња. Презиме ли е Мисајле Прпуш?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Сон ли е ова, мајката, лага светска ли е?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Мајката, мечка ли е, волк ли е, вели, знам со снегот и волците слегуваат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Глупаво беше да молчам само заради тоа што сум збунет.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Онисифор Проказник клекна до мене. „Тој е зад ридон, така ли е?“ По белегот на лицето му се лизгаше жолтеникава шурка сонце.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И праша замислено, тешко: „Најмалиот и најумниот син овој ли е?“ Секако покажуваше кон мене.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тоа можеше да се види и од подалеку: ќе зачекори - ќе застане, пак чекор - пак вкочанетост, сѐ така, со бавност на човек што со рамните стапалки испитува не ли е пред него жив песок или гнездо на поскок со рокче.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Клун на птица можеше со еден удар да ми го ископа срцето, штрковите можеа да ме приковаат за земја.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Некој ѝ се чудеше на прикаската: удрила зла чума на царските синови и ги ничкосала, најмалиот останал жив за да се бори.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Пред десет години Никола Влашки го женел синот и, кога ни по две години не дочекал внук или внучка, сеедно, ја прашал снаата машко ли е момчето и што се случува ноќе кога таа ќе легне со него, ја задева ли, и ги трие ли со дланки јаболката под кошула, легнува ли врз неа, а таа се срамела, бегала од свекорот, но тој и на нива и в куќа сѐ за исто ја прашувал, додека најпосле, еднаш, не му признала дека момчето е машко, повеќе машко отколку што мислела таа за момчињата кога била девојка.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Навистина треварите стоеја зад него и го мереа навредено под очи...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ломбачките нозе му беа исповиткани во крпишта и во секакви сури кожи во митарење. Го болеа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ја прашав како се вика и ѝ побарав вода. Молчеше. „Се викам Лозан“, реков. „Ова село Лесново ли е?“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ти во себе ми се смееш. Така ли е?

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Лавот, стар гривест војвода, не се движи. Спие ли, пресит ли е, или е и самиот мртов во оваа ноќ?

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Низ модрината, ишарана со живо подвижно сребро, човекот го носеше својот непријател, се лизгаше, застануваше само понекогаш да определи на прав пат ли е и ѝ се пожалуваше на планинската ноќ.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Тоа сѐ ли е? Можеби, да кажеме, до овој веќе споменат залез.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- И секогаш гола сте ја соблакале, секогаш, секогаш... Така ли е? - Така е, секогаш. - Гола? - Гола!

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Зошто никаде не е така како што треба!? Во мене ли е проблемот!?

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ама затоа е јадро. На кого ли е метнато, боже...“

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

„Крај ли е докторе?“ го праша Богдан. „Кураж...“ му рече лекарот...

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Така ли е?“ „Така е“, избрза и сфати жестоко пламнувајќи под кожа.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

„Разбирам. Очекувате потоп. Така ли е пријателе - по-топ?“

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Отец Симеон се исправи од клупата. „Еј момчиња“ , рече „Вам не ви се допаѓа мојата идеја да патувам за Виетнам. Така ли е?“

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Возможно ли е? Се праша. Зар овие безначајни дождалци?

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Низ модрината, ишарана со живо подвижно сребро, човекот го носеше својот непријател, се лизгаше, застануваше само понекогаш да определи на прав пат ли е и се пожалуваше на планинската моќ.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Селанка сум, проста. Знам само како се умира од осама, така ли е, а?

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Тоа Круме ми го рече тивко, како да го кажа само за себе, и како да додаде: „Слобода ли е тоа?!“ додека двајцата гледавме во развеаната сукња на Илона, (небесно сина, широка во долниот дел, на половината припиена за телото, одназад врзана со тегетен колан), во миговите кога таа со ситен чекор по плочникот се оддалечуваше од масата на која дотогаш седевме заедно во бавчата на „Анте Портас“ на кејот.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Можно ли е тие луѓе да го проголтале тоа, само за дваесет и четири часа? Да, го проголтале.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Се прашувам, што ли е тоа лимон“ ? додаде таа без врска.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

„Со Истазија.“ „Добро. И Океанија отсекогаш била во војна со Истазија, така ли е?“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Боја ли е кроткоста во басмата со две лица или е басмата кротка со двете свои бои...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

14. УБИВАЈ СО ЛАФ, А НЕ СО ПУШКА - тоа ли е тринаесеттата заповед за денес, ги шири некој рацете божем да те гушка, а гледаш: ти го плете надгробниот венец...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Имам потреба, ми вели. Каква потреба, му велам јас, камења тешки да туркаш, потреба ли е?

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

А кога си отиде докторот, му рече на Мил: - Вистина ли е, синко, дека жена ти голтнала змивче? - Не, татко, не го голтнала...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

ВЕРА: О, Аршински? Тука ли е тој? Сто години не сум го сретнала. Да, тој многу се дружеше со Лења Барбашин.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Каква ли е оваа лукавост на жената со која започна нов живот?

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Се промени Доста, се наконти. Врза бел тулбен место нејзината црна шамија. Алови кистови, алови прегачи, алови чорапи... Оваа ли е преѓешната Ѓупка!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Стојо се навали покрај оган и го зеде најмалиот Илка, се погалија со него, ги помилува и другите деца и ѝ викна на Митра: — Ајде, мори, готов ли е граот да вечераме?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Шака ли е да бидеш попова сваќа? " — си мислеше Доста.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Триесет и две години жена стара ли е, будала една!

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И кога влезе во земникот, дамла ќе го удреше: која ли е оваа самовила од гора зелена?! Гледа Илко и на очите не им верува.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Уууу, ами ваа ли е таа Рожденка шо дошла за Илка ваш, мори стрино Митро? — праша Бојана, божем зачудена: — Ами, ногу млада мори?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Поарно ли е женет или вдовец, браче Илко?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ами свадба ли е со пет лири трошок?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Одовде до Секуловци десет чекори место е и за едно „свети боже", свети крпки, венчаетсја раб божи Илко со рабина божја Доста, сегда и нинје и приено и во вјеки вјеков амин", и .. . клоп ! ... три лири во џепот, бадијала ли е ? . . .

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Шака ли е да бидеш попова снаа?" — си мислеше Нешка.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

– Така ли е работата? – пламна кадијата и кој одамна беше ја заборавил случката со грабењето на мариовските деца, и пак се насмеа, па продолжи со извесно сомнение во Селимовото раскажување: – Којзнае!

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Боже! Каде ли е сега? Дали е живо? Каде живее?

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Засекот што му ја претставуваше устата туку се отвораше и затвораше и сигурно тогаш ги пребројуваше купчињата или сламариците или огновите што везден тлееја, и пред да го пуштеа прстите од решетката ќе слушнеа како прашува Борис Биџов, тука ли е? Тука е! му велеа.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Марјко Посков, тука ли е? Тука е! му одговараа, малку е наведнат на едната страна и малку повеќе со мевот напред од оној пат кога го оптегнал синот со држале од лопата затоа што го истуркал од Агелина! и ќе се раширеше смеа низ купчињата.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Зарамнети брегови безгрижие ти ли си сон ли е што ли е?

„Вардар“ од Анте Поповски (1958)

Ех... толку ли е тешко да се живее раат и да се остави другиот на раат?

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Сигурно ќе се врати... Така ли е, синко? – Се разбира, Татко, ќе се вратам.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И затоа селаните често беа во недоумица: машко ли е или женско?

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Привлечно делувате но сепак не се излажав. Така ли е - таа ве напушти?“

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Тоа ли е сѐ? Го праша со очи осамениот палјачо.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Овде ни се еба мамата. Така ли е? Мама ни ебаа. Вака било во турско?

„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)

Кога Трајче се наруча, бабата праша: - Тале, готово ли е? - Да, да... готово е! - одговори Тале.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

- Готово ли е? - праша командантот на бригадата. - Готово! - одговори комесарот!

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Наскоро Евто викна од чатијата: - Танејце, Танејце! Готова ли е ужината?

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Знаеш ли, Том, како дојдовме до оваа состојба, градовите во пепел, патиштата разорени од бомби, а половина од нивите блескаат ноќе од радиоактивност? Мала белја ли е тоа, те прашувам?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Тате, жими мама, вистина ли е крив дедо?...

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Се закараа децата додека Пеце најпосле не им рече: - Ајдете утре да одиме со воловите на Герово Кладенче, да го најдеме деда Гера војводата и да го прашаме: крив ли е Мартин или не е?

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

А кога доцна вечерта со тажно мјаукање ја подаде главата – сите подзинаа: ама, ова ли е Фигаро?

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

„Точно ли е тоа, сине? Ви се јавуваше ли и вам таква желба по мачните походи?“

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Каков говор птичји, елиптичен и продорен пролог во недовршена Реч двојба во којашто прогледува стравот: трска ли е, змија ли е?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Артикулиран страв ли е тоа под нискиот трем зад Прашкиот праг?

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Таа веќе слезе на перонот, кога тој ја запраша, подавајќи ја главата низ прозорецот: - Извинете, продавницата...далеку ли е оттука? – Не е.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

НАЦА: (Исто така гледа низ другиот прозорец.) Чорбаџи Томче. Тоа ли е саат на две нозе?