и (чест.) - кон (предл.)

Гринавеј е ироничен и кон некои други островски опсесии, н. пр. кон злоупотребата на деца (...), или кон расизмот...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но овој пат води и кон патот на мртвите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Никој не е безгрешен. Јас грешев и кон себе, и кон тебе, и кон другите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во последниот став на обредот играта е загубена ако Ана (ако Маргарита) ја фати врската Лињ д’Со или ако веднаш излезе на улица; веднаш, еве сега, бидејќи на таа станица и ги нема бескрајните ходници на коишто обично налетувам, туку скалите брзо водат кон целта, кон одредиштето како што велат во средствата на јавниот превоз, а на некои јазици - и кон судбината.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Зар немам обврски и кон нив?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Никогаш не сум можел да живеам во колектив (тоа ја објаснува и потребата овде да не кажам речиси ништо и за моето семејство); дури имам отпор и кон јавните нужници, автобусите и возовите; ми се гади од помислата дека седам на столче или WC шолја на која седеле илјадници пред мене, макар таа да биде и целосно дезинфицирана и стерилизирана.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Челичниот чекор на војната сигурно ќе настапи и кон ова гнездо.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Од зад него сега допираа само уште тивките потлуснувања на огнот, што продолжуваше да се шири, неговата топлина и неговото застрашување, полека и трпеливо да надоаѓа и кон неговиот пар, а по снегот, пламнувајќи, се носеа неговите одблесоци.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Додека Џорџ Хирон можеби бил македонофил, Комисијата била наклонета и кон Србите, Грците и Бугарите.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Резултатите од работата на оваа Комисија се сомнителни, ако се има предвид ниското ниво на американското академско знаење за Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Заборавав дека можеби луѓето од дружината ме чекаат да застанам пред својата запрега, поточно пред запрегата на оние што ме хранеа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги заборавив и ноќните злодејства заради кои луѓето ги обземаше вражда дури и кон најблискиот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Па се сврте и кон него: - Ќе дадеш ли малку да те боцнеме, а?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А потоа се сврте и кон нас: - Ви честитам. Вие најмногу придонесовте за ова...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Од друга страна, Маргина сепак доби шанса и во тој сплет на амбивалентни чувства околу сѐ што ни се случува, јасно се издвојува чувството на голема благодарност како кон тој фантастичен, долготраен и макотрпен Сорос-проект (кого го демнат милијарда гадни опасности, од кои бирократизирањето е една од најстрашните) така и кон многу конкретни луѓе во македонскиот Сорос центар.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Фрли поглед и кон заинатено виснатото пладневно сонце.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Мартин знаеше кој му го прави тоа и смислуваше од страшни пострашни планови да им одмазди, но и кон деда си не беше рамнодушен.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
По лаењето знам и кон кај одат војниците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Но има уште нешто. Зошто е, на пример, схемата Борхес-Џојс-Борхес? Зошто повторување?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа прикладност се шири дури и кон фактот дека тие текстови се наоѓаат вон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)