и (чест.) - судбина (имн.)

За овој човек, кому височините на скелињата му беа и судбина и леб, сега веќе немаше место онаму, каде што беше барем малку подигнато од земјата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беа двајца пријатели и беа создадени за да бидат вакви цели во себе и сами и судбината како да ги имаше одбирано за да ги сретне еднаш, во еден ваков ден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Како и именките, и судбината на овие зборови не се разликува многу: најголемиот дел од нив одамна не е веќе во употреба, ги има во разговорниот и говорните балкански јазици, а најмал дел е и интегриран во нивниот лексички фонд.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа си помисли, како некогаш и судбината самата знае да ги исправи сопствените грешки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Си имаше многу мака со заемките придавки, кој по бројноста и фреквенцијата на употребата доаѓаат веднаш по именките.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)