и (чест.) - време (имн.)

Поезијата по природата на својата основна функција – има амбиции да го преобразува и времето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Тоа е и време на неопходна трансмутација на илузијата на поезијата во апсолутен владетел над сѐ.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Кутрата невеста, кутрата Невена! На неа беше заборавило и времето и младоженецот, но таа не го забораваше ни времето ни младоженецот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Лежевме така неопределено долго под дрвото; мислам дека веќе и времето изгуби смисла, оти ние говоревме работи што не се сврзани со времето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А и времето така: не знаеш колку поминало и колку има за врвење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А и времето нешто се меша, и тоа не е со сите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А и времето е убаво, цел ден ѓупчиња се прскаат во реката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја тераме така, ама и времето баеги се затера, а купувачите ги нема.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И времево е курва, вели татко, и пак го живееме, и Богородица била курва и пак ѝ се молиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И за Претседателот, постоеле и времиња, кои и го барале тоа, во кои наеднаш било разурнато сето наоколу и на прв поглед се чинело дека тие линии, секогаш и премногу бргу, и премногу видливо, оделе една кон друга, взаемно стремејќи се и речиси се слевале, но всушност никогаш не било така, секогаш наново тоа во еден миг можеше да биде откриено и сега јасно можеше да биде здогледано.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
По нас плачеше и времето: врнеше и дожд и снег.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И судбината е меѓник како и времето Иако судбината не е зафатена со броење минути.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кога се шетав по собата со мене се движеше и времето. Кога застанував, застануваше и времето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Татко ми како да имаше книги за сите тешки времиња на Балканот. А такво беше и времето на козите...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Беа изморени, па и времето брзо си помина, Томе го заврши состанокот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Угреа само в соне, во една замаглена злата, Кога догоруваше и времето и кога и земјата на прсти се дигна скрбно пеејќи врз нашата пепел клета: - За многаја лета, за многаја лета.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
11. Слушавме како надоаѓа и топол ветер, а се гледаше и времето како започнува еден нов круг лутајќи меѓу пештери и тишина во која разлистува сѐ.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Ама глув е веќе Витомир. Глуво е и времето, како што е глуво и дрвото, смешано со многу дрвја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)