Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Имено, таа се откажува од каматите – како би му ја олеснила на Синдикатот исплатата на главнината, а за возврат да ја добие целата долгувана сума по сите основи и тоа одеднаш.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За јавна почит е и тоа што судечкиот судија in concreto директно ги примени и следниве меѓународни правни извори: Европската социјална повелба (1961), Дополнителниот протокол (1998) и Конвенцијата бр. 897 за синдикалните слободи и заштита на синдикалните права.6 Незаконитите решенија и одлуки на органите на МЖ беа поништени, а претпријатието беше задолжено да го врати Ристески и неговите соработници на нивните дотогашни работни места.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Таа, свесна за големата морална обврска што ја има спрема своето семејство, решава да оди докрај – но, благодарение на нејзината љубов и преданост спрема работата, како и лојалноста спрема институцијата во која работи – спорот, во некоја рака, се решава спогодбено.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Овој луциден судија кој го водеше предметот, покажа одличен правен сенс (elegantia iuris) – што е сосема ретко од нашите партиски подобни судии, образовани во духот на бедниот и буквалистички правен позитивизам – кога заклучи дека прекинот на работата се случил спонтано поради незадоволството на вработените прогласени за технолошки вишок 49 кои со жив штит ги попречиле вагоните да тргнат од пероните на станицата и дека: „Не е јасно како може, без индивидуализација на делата на секој од тужителите посебно, тие да бидат казнети ‘во пакет’, и дали во конкретниот случај се работи за некој нов изум на ‘колективна одговорност’ кој тужениот се обидува да го примени во своето работење“!

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но и тоа што се направи, се направи повеќе на плеќите на селаните, отколку на државата, и доцна, многу семејства веќе беа заминале, да не доцниме и сега, му велам, младината бега, или и таа што останува, место со производство, планира други работи - трговија, хороскопи, одново како некогаш, агенции за иселување...

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Но мојата идеја беше да биде тоа бунар, зашто само тој вири и држи многу вода и тоа долго и понекогаш вечно.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Но, и тоа беше подобро од преголемата сензитивност, сентименталност и филантропија на Ворен кој го замислуваше светот како Woodstock, како еден голем, сеопфатен хипи концерт, како една глобална комуна.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Зошто ли дошла дури овде, во неговото лозје, и тоа сама?

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Имало господ и од оваа клопка да се издутниме, — заврши Петре со утешителното и пријатно разјаснување на настанот и ги окуражи своите четници, соопштувајќи им ја и на другите војводи ново настанатата положоба во нивна корист со Толевата појава на „Гарван“.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Се послужи и со некогашното негово црно Кате, но и тоа, од едно плачење друго не знаеше да каже.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Е, е. Не берете гајле, нели се замеша и Толе и тоа на онакво место!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Македонецот ни лук јал ни ќебапи мирисал освен кога ќе земеше плата ама и тоа кратко траеше затоа што за 5 дена парите ќе се спичкаа за сметки и основни намирници.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Само Ралфи можеше да ги земе податоците и тоа со една кодирана фраза што сам ја смисли.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Во истиот пожар, во истиот потрес трепери генеалогијата растурена низ сите структури и сите подлоги за коишто зборував: Западот и историјата на филозофијата, она што ја врзува со неколку непомирливи (што и да речете) монотеистички струи, од една страна, со природните јазици и националните чувства, со идејата за демократија и со онаа технолошко-политичката, од друга страна, со бескрајното напредување на идеите на меѓународното право, најпосле, чиишто граници се укажуваат појасно од било кога - и тоа не само поради тоа што оние кои го претставуваат и го подржуваат тоа напредување секогаш ги застапуваат интересите на одредени хегемонии и затоа единствено можат непримерено во бескрај да му се доближуваат, туку и затоа што тоа се темели (а тоа и го ограничува) врз сознанијата на европскиот филозофски модернитет (нација, држава, демократија, односи меѓу парламентарните демократии на разни држави итн.) - да не го споменувам она што одвнатре ги поврзува науката, технологијата и војската со тие сомнителни содржини.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Таа мисла можеби го преобразува просторот и преку апории ја расветлува потврдата (не позитивна) која им предстои на секоја критика и на секој негативитет.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ако мора веќе да се напушти животот и притоа да се зажали само за музиката и сонцето, и тоа прво за музиката а дури потоа за сонцето – значи тоа е безалтернативно.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Иако тие ја знаеја и за секој случај ја имаа на ум поговорката Што ти носи часот не ти носи годината, но повеќето веруваа дека таа поговорка се однесува на тоа дека не знаеш кога ќе ти пцовиса волот или кога ќе падне град да го столчи и тоа малку што се родило.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Ако се согласувате со планов, вели повторно исправајќи се во столчето, да ви кажам уште и тоа дека за начелник на општината го предвидуваме Костадина Дамчески, за учител Јосифа наш Акиноски, а за свештеник, за некое време и а да се полакомат Грчиштата, Хаџи Ташку, па да го потпишеме писмото и да си отидеме по дома.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Да, вчера и тоа ми го рече.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Можеби пред неколку недели и тоа во една долга морничава ноќ.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Не, не верувам дека се обидуваше да ме заплаши.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ја слушав како плаче, како шета низ куќата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Погледнав кон џипот; внатре, телото на Фискултурецот го притискаше телото на Луција; таа се бранеше (така барем мислам, но во ништо веќе не сум сигурен); јас зедов еден камен, го фрлив на покривот од џипот, а Фискултурецот се сепна; се сврте нагло кон грмушката, и јас видов дека на главата имаше маска; црна маска, бабарска, со четири дупки, за очите, устата и носот, четири дупки за три сетила; само очите му се гледаа, едното зелено, другото сино, и устата, и носот (дали го видов и тоа, или моите растроени нерви од ракијата и жегата ја произведоа и таа слика?); Викна: „Кој има таму“, а јас фрлив уште еден камен, и отстрана му го погодив фарот, и тој пукна, сол се стори.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Најпрвин, таа се обидела да ме брани; тој уште пожестоко ја нападнал, и тоа на партискиот состанок пред сите таму; таа плачела, а тие, другарите од партијата ја прашале дали можеби плаче затоа што чувствува некаква блискост кон мене. Таа рекла дека не чувствува.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Веќе следниот миг јуреше кон нас тоа пламено чудовиште, наказа несреќна, вриштеше и јуреше и тоа право кон Стефан Писмоносецот, Лествичник сега што се викаше, и пиштеше: „Синко, сине мој, зошто на огнот ме предаде?!“, а ние сите во огненото тело го созерцавме отец Мида.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

- Кафе – замолив. - Хурије, вале триа кафедаќа31 – викна на грчки. - Милате елиника? – го прашав.32 - Да, зборувам и тоа многу добро.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Да го допуштиме уште и тоа, тој да добие бугарска служба. Но ќе се чувствува ли тој на неговото место? – Не.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Лукове, разбери, многу скоро и тоа ќе стане невозможно, а овие младичи...

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Некого да чека, и тоа речиси половина ден.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Па кажи ми, - праша Томо - вредеше ли да се потрошат толку денови? - Вредеше и тоа како! - одговори Рада.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ти си јак и можеш да му се допреш на сѐ, уште ниеднаш досега не си се почувствувал преборен, кутнат наплешти, и можеш да бегаш од тоа. Но, дали е и тоа како што треба?

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сиот опфатен од тоа ужасно бреме, Језекил правеше сѐ за да го победи, секогаш постојано живеејќи со надешта дека еднаш и тоа ќе пројде, дека и тоа ќе се заборави и дека ќе си му се врати нему пак онаа пргавост од некогаш, со која што тој еднаш можеше да помине и по најтенката талпа на највисокото скеле, без да трепне со очите, дека сево ова во него е само уште една проклета шега, дека и нему ќе му се насмее еднаш еден син ден, сѐ до една случка, која го исфрли од височината на скелето како партал, не водејќи притоа сметка за ништо, ни за неговите соништа, ни за неговото детство, а сепак, дури и благодарен што успеал да си ги донесе оттаму на земјата цело и своето пониско рамо, и својата судба.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сега дури помисли дека и тоа негово ребрење е попусто.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Малку се израдува, кога виде како прокапаа капавиците од неговата стреа, но уште веднаш потоа виде дека и тоа беше само една слаба утеха, и дека беше потребна една многу посилна топлина, еден многу посилен замав на јужниот ветер, за да може да биде размекнат сиот оној дебел мраз, што го чуваше врзан во себе целиот свет, и што му ја скаменуваше и неговата мртва пилана.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Тогаш беа единствено радосни што и тоа им успева.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Избегаа двајца, - рече оној со главата во дупката. И тоа беше сѐ.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

„И тоа е точно“ - Глигор ги наполни градите со воздух.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

А ете, сега, и тоа ќе гори.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Си мислиш дека и тоа е некој човечки глас, осуден по цел ден да плаче.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Па и тоа да бевме, пак ќе знаевме чиј сме, ќе си го знаевме стопанот, му велам, се дерам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Што велеше Лазор Ночески: „Ако не каснеш црешна, барај јаболко или оскорушка, ако не го завтасаш и тоа, ти остануваат само шипинки и глогинки.“ Толку.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И тоа е влезено во војната.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- „Спиењето е губење време“ , велеше Лазор Ночески, „спиењето е најголема денгуба“. Ама и тоа требало, си велам утрото.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Е, и тоа помина. Би и помина. Ама војната не заврши на тоа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Кажуваат само луѓето, си мислам. И тоа што ќе им текне ти кажуваат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ама и тоа не траеше долго. Болеста пак се врати, пак нѐ подбра.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Господ и тоа грутче, тоа грутче па господ, и еве ти го Неделко Шијак, здрав како во младоста кога влечел по угорнини како маска.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И само тие знаеле дека во жолчката на секое стото воле од овој свет може да се најде грутка по големина и по боја слична на жолтка од сварено гулабово јајце.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Напиши го и тоа. - Веќе го напишав.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

И тоа го направив во неделата. Проштевај што со тебе, која не си ни најмалку крива, постапив вака.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Изградбата на Ајфеловата кула беше прекрасна и многу важна работа. Денес, тоа тешко може да се сфати.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Тогаш на жената ќе ѝ биде сигурна заработката, и тоа за цел живот, зашто грижата за сакатите е вносно занимање. Има мајки и мајки.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Исто така, добро ја анализираше Деветтата Бетовенова симфонија, составуваше правни документи, наизуст го знаеше бројот на законот за кој се зборуваше...

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Остана неговата тајна како успеваше да остави впечаток дека тој ден нема да направи ништо. А сепак правеше. И тоа редовно.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Точно е дека сум јака, но и тоа е со граници. И најјакиот објект би се срушил после третиот удар. ***

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

И тоа и треба да остани во минатото.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Иако на мајка и тоа ѝ беше понекогаш напорно, сепак ја исполнуваше ведриот дух на ќерка ѝ.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Но дури и тоа беше настан што се памети во затворената осаменост во која човек мораше да живее.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И тоа што учел им дојде згодно на пријателите на Борко да го искористат и да можат да кажат Симон да биде чувар. Земаше редовна плата за тоа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

И вистината разорува. Добро, велам јас. Добро, и тоа може да се случи.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Кога зачекорив по скалилата нагоре, го видов мачето до мојата нога, но не тргна и тоа нагоре.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

ТРОШЧЕЈКИН: И тоа како ќе платите.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

г) Во август 2008, со првата измена на ЗРО (2005), се интервенираше во сферата на казнените, или по ново, прекршочни одредби – со кои, како што веќе подвлековме, прв пат по подолг временски период, казните неколкукратно се зголемија – но, од друга страна, се намалија поведенијата за кои тие се пропишуваа – и тоа од вкупно 31 на 24 прекршочни дејствија!?

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Ако, пак, синдикатот и работодавачот не се спогодат, во рок од 15 дена од денот на доставувањето на предлогот на работодавачот до синдикатот – за определувањето на правилата за наведениве работи, работодавачот или синдикатот можат, во рок од наредните 15 дена, да бараат за тие работи да одлучи арбитража; г) наместо поранешната одредба, која велеше дека работникот кој учествува во штрајкот ги остварува основните права од работен однос, освен правото на надомест на личниот доход (чл. 13, ЗШ/91)– сега се предвидува дека на штрајкувачите, за време на учество во штрајкот, работодавачот е должен да им уплатува само придонеси од плата, и тоа само оние утврдени со посебните прописи на најниската основица за плаќање на придонесите – т.н. „минималец“ (чл. 240, ЗРО/05).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

А, против одлуката за прекршок што ја донел Прекршочниот орган може да се поднесе тужба за поведување управен спор пред специјализираниот Управен суд на РМ (чл. 10, ЗИДЗРО/дек.08). д) Во декември 2008, со втората измена на ЗРО (2005) – којашто, патем речено, скоро во целост се однесуваше на „казнената политика“, покрај тоа што, како што видовме, глобите неколкукратно се зголемија, беа додадени и некои нови појаснувачки и процедурални одредби: • со чл. 266-в е регулирана постапката за порамнување којашто државниот инспектор за труд е должен да му ја предложи на сторителот на прекршокот, и тоа пред да поднесе барање за поведување прекршочна постапка.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Имено, листата на веќе постоечките четири дефиниции се дуплираше т.е. се зголеми за уште четири, и тоа: „работно време“, „време за одмор“, „работа во смени“ и „сменски работник“.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

— „Сполај ми ти, море мили боженце, кога и волку ме израдуа. Ами ако си рекло и тоа да дочекам?“

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Еден од нив го фрли шишето во ѕидот, белки ќе се исплаши оваа лоша „стража“, ама и тоа не помогна.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ами вака, ќе земе осум гуски – ќе направи осум ручеци. И тоа е фајде.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Но овчарите пак му внесоа возбуда на Стивенс: му кажаа вечерта дека мечката пак ја забележале и тоа на истото она место каде што порано лежела.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Има време. И тоа ќе биде.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

„Да не подранив малку?“, го слушна својот глас, и самиот изненаден од сервилноста со која му се обрати и тоа на вратарот кој наеднаш се најде пред него.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Го следеше со некоја обична насмевка за која и не размислуваше сѐ додека Томислав не дојде да ѝ рече дека тој и Божинов ја замолуваат да си ја тргне од лицето иронијата бидејќи на една културна домаќинка не ѝ личи таквото однесување. Ете и тоа се случи.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Чувствуваше како некој одвнатре му го зграпчува окото и тоа, како полжав, се повлекува и се измолкнува.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

И дали да ги фрлаш едно врз друго кога на крајот ќе дознаеш дека мораш и тоа да го чиниш.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Тој и тоа го споменуваше”, рече Минк А што е тоа при-ем-чив?“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

- И јас така сум чул, - потврди дедо Најдо. – Туку сум чул и тоа дека Дико на Лумана му бил најпрв пријател.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Децата го видоа и тоа дека на рацете има неколку прстени сѐ од сребро и злато, а еден меѓу нив беше најголем, со камен што светка како искри да фрла.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

И ќе им кажете и тоа оти ако до зајдисонце не донесат, ќе им го отерам преку планина сиот добиток, а тебе – му се сврте тој на Пецета, - ќе те заколам.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тој почна да вика гласно, да мавта со рацете, да се загледува во секоја тревка – и пак никој не свика по него, ниту пак се обиде да му објасни дека и тоа не смее да се прави.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Зоки рече: - Штраки, буки, кики, бум! Но и тоа не го направи саканиот впечаток.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

На пример, можеше да се капе, но само во присуство на раководителот. И тоа ми било нешто – само во плиткото!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Се разбира, и тоа какво лето! Необично и неповторливо.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

„И тоа замислете си каде! На Магарешкото поило“.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

ТЕОДОС: Сиот ме направи жива вода! Ракавите ми ги наполни! Да не е и тоа адет, да не е и тоа ред?

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Уф, сестро Кево, се зазборувавме, а не е време. Оваа работа треба денес да ја свршиме.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Туку, што ќе правиш, домаќин ти е... И тоа ти го нарекле наречниците.

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

Кумашинчето уште не знае за адет, ни за ред. Ќе има кога да научи...

„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)

(Дури и да сте мислеле дека тоа е музика, признавате дека таа допрела до вас преку ушите а не преку очите, а и тоа дека не сте ја пипкале со рацете ниту сте се шетале по неа.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Децата мирно си чрчореа во ќошот, Дончо не се обидуваше да ја надитрува Пела и тоа не заради присуството на Мурџо кој едното око не го отргнуваше од него, туку од нешто непознато што му трепереше во градната коруба.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пелагија не беше преокупирана со нереален сон дека некогаш и таа може да има таков стан, знаеше дека во нив ќе дојдат бегалци кои навреме се откажале дека се од онаа Македонија што е зад Кајмакчалан па таа заедно со нејзината Пеличка и Мурџо ќе мораат да го напуштат подрумчето оти и тоа припаѓа на некој од овие станови што се завршуваат и со нејзината мака.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пелагија малку по малку навлегуваше во светот на Дончо, во неговата подготвеност за на училиште и веднаш заклучи дека и тоа е умно колку и нејзината Пеличка, ама она што го знаеше самиот го откривал талкајќи низ стопанството, а изгледа мајка му ни малку не се интересирала да дотура во тоа.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

— И тоа го знаеме.