но (сврз.) - наеднаш (прил.)

Но наеднаш нешто ми се завалка, ми се препречи и ми застана овде под гушава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше тоа еден таков морничав страв од височините, а во соништата тој му се прикраде така, што секогаш се изнаоѓаше себе си осамен и несигурно стапнат на скелето на една толку висока градба, која ја имаше височината на сите оние недобројни зданија, создадени од него, уште од неговото детство, наредени едно врз друго, од кој наеднаш тие скелиња почнуваа да се отпетлуваат, бетонските плочи остануваа да висат над провалијата, тулите се трошни под неговите стапала и тој онаков малечок, навистина пргав, кажав, но наеднаш толку мал и страсен не можејќи да стори ништо друго против тоа, се отпушта оттука надолу, во онаа бескрајна празнина под него, која чиниш со жед го впива во себе неговото до непостоење лефтерно и ситно тело...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја бранеа добро границата, излегуваа на крај со италијанските напади во таа рана пролет, што опснежуваше, се гонеа по спиндилиите на Албанската граница во тој април, но наеднаш станаа свесни дека веднаш во нивниот тил се веќе германските тенкови и дека тие продолжувале сето време да бранат една земја, која била прегазена одамна пред тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но наеднаш сонот му се зби. Му се затресе куќата како земјотрес да му ја сниша, како вулкан да избувна под неа или како да го накрена некој езерото на една страна и сета вода му се истури на куќата со силен тресок.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не знам за каков привид можеше да станува збор, но наеднаш ми се пристори дека буквите што ги пишуваше Грофот, ги имав видено извезени на мали картички, помали и од личните посетници.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А самиот текст потсетуваше на ситен вез, што би можел да се прочита само со лупа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но наеднаш Ѓеле се поттргнува и возбудено ми свикува: - Идат... Бегај!...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но наеднаш лицето ѝ се измени. Се стемни.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ја испразни чашката, стана, и се упати кон долапот. Но наеднаш застана.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)