но (сврз.) - смрт (имн.)

Но смртта како да немаше време уште за еден чекор да ми се доближи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Козлето, кутрото, ја избра планината, слободата, се бореше јуначки со волкот, но смртта сигурно ја стигна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Трагичното се состои во прилогот што го пружаме лично и свесно кон несреќата, наша и на другите особено љубените Господине, но смртта има своја предисторија и може да се посматра во развој: рано во детството се огласува во лажните утехи за починот на блиските во ветувањето дека се отсутни само привремено и дека ќе се вратат - тогаш зборот враќање ги почнува своите преобразби - во криењето, небаре од урок на ожолтениот портрет на покојникот оти и памтењето е враќање безгласно како самрак;
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)