кога (сврз.) - стане (гл.)

Ја ведна главата покорно и уште попокорно ѝ нарача на снаата да им стави вечера, го нагости арамијата, поприкажува со него и кога стана овој, дедо Бошко си рече дека ќе здивне.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кога станавме, што ќе видиме: лицата им се затрупани со лисја и плодови.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На свое чудење, кога стана островото, Мече усети дека под нозете му зашлапа вода, а после малку време и тлото почна да се лулее.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)