иако (сврз.) - јас (зам.)

И свеска ми тоа не би го сторила иако јас и таа со погледи одамна сме се разбрале; двајцата знаеме дека чекаме можност.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тука некои аналитичари би трагале и по генетски потенцијал, иако јас сум многу посклон кон еден најличен, натпросечен и сериозен талент за преобразба каков го поседува Марта Маркоска.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
И за миг ми се присторуваше дека го здогледувам татко му Ведран.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А подоцна, кога веќе беше роден, многу често, само и да помислев: "Мој Иван е овде" - веднаш ми се причинуваше дека тоа име го слушам изговорено од некого и тоа на сет глас, иако јас молчев.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И тоа, замислете си, во очите на мојот син Иван го здогледував Ведрана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш Земанек ми рече дека не може да дојде на кино со мене, иако јас имав извадено карти, и сакав да го изненадам, оти токму се даваше Големиот Гетсби, филм според неговата омилена книга.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Добра жена беше, иако јас малку ја познавав.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И кога Борис Калпак се обиде да се урне со сиот бес што го собирал во грлото, во крвта, во срцето, на предолгиот пат од Кукулино до оваа куќа во која се загнезди нашата коба, во која таа коба стана несреќа на недолжни луѓе, навистина кога Борис Калпак ги крена рацете кон очите на бегот, во истиот миг кога старчето водено од претчувство се склопчи во огништето, еден од слугите ја подаде раката продолжена со црна кубура.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но Борис Калпак и по истрелот стоеше со кренати раце некако потсмешливо исклештен над крвта што се цедеше од едната негова плешка, бездруго и од градите, иако јас тоа не можев да го видам, па веднаш другиот измеќар го принесе врвот на својата кубура до устата на ранетиот и сепак несовладан бунтар и истрела, нѐ заглуши и нѐ заслепи, мене можеби само, нѐ покри со чад и со црвен блесок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги затворам очите и главата нежно останува да трепери во просторот. 2.30 Сакам повторно да горам, го завршувам спидот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се проверувам во огледалото: нема промени, иако јас сè уште ја гризам долната усна.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сѐ што сум постигнал во животот е благодарение на тебе…, тато, иако јас ти се спротивставував понекогаш и велев дека не си во право, длабоко во себе знаев дека, дека ти си во право и ги следев твоите совети.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Лари ова го кажа низ горчлива насмевка и со израз на човек во чие име е направена страшна неправда... иако јас не бев сигурен дали воопшто знае каде е Ирак, а каде Македонија.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не бев со нив кога ги собраа и одведоа, затоа и не можам да не се чувствувам виновна за нивната смрт, па иако јас, лично, го избегнав тешкиот прст на судбината поради околности кои не можеа да им наштетат на жртвите", си спомнуваше таа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Мислам дека тој, всушност, ми е љубоморен, иако јас спрема неа, како спрема фасцинантна жена и ценета колешка, негувам, ти се колнам миличок, само длабоки пријателски чувства.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Јас дотогаш понекогаш и си помислував дека и мене може да ми се случи да морам да заминам негде џенем, се разбира ако одлучи татко ти да си замине дома, во Новодеревјановское; жената секогаш е врзана со некој невидлив конец за мажот; ние сме сенки на чекорите на мажите; иако јас и не го прифаќав којзнае колку тоа; мислам на женското почитување ; но не зборувам само за себеси; зборувам за жените; за нивните среќи и несреќи; да, дотогаш помислував оти може да се случи и тоа, да заминеме некогаш заедно кон тоа негово Новодеревјановское; но тој ден, кога на чардакот кај дед Павел ја видов сета онаа церемонија, и оние глави без шапки што се веднеа пред Истокот како пред кандило, сфатив дека на Козаците и на другите Белогардејци им нема враќање, дека тоа никогаш нема да се случи, и дека стојам помеѓу луѓе откорнати од некоја огромна далечина и којзнае како довтасани дури до овде, до чифликот на некој си Турчин кој исто така е откорнат одовде и е фрлен којзнае каде, негде во Азија ли, во Анадолија ли, и тогаш навистина повторно помислив на Војните и повторно во ушите ги слушав проклетите војнички труби без да знам кој со кого војува, кој на кого му копа гроб, кој кого го черечи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Добро, и тоа е храброст, ама од еден друг вид, иако јас, со својата женска памет просудувам дека таа Пелагија, во колку воопшто веќе постоеше, не заслужуваше такво однесување и толкава верност од негова страна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
По што ценам?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А Трајчеица како одвај да го чекаше тој момент и тој негов поглед, влета во неговото молчење со својата приказна иако јас пред тоа се обидов да го скршнам разговорот на друга страна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мони не се симнуваше, иако јас седев во песокта и ја чекав.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сега ми изгледаше уште поголем и уште пострашен од порано, затоа што бојата му беше светлоцрвена.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Или барем малку да ме повредеше!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој лицето не си го сака многу, иако јас тврдам дека нема поубаво.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Овојпат тоа не ѝ се случи, иако јас скришум во себе, „навивав“ да стори токму така за да се насмееме малку.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Италијанскиот футуризам, иако јас не знаев за него.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ми даде ќебе и си ги слече чизмите иако јас не му ги барав. Кога ги облеков таман ми беа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во мене се роди една љубомора, иако јас не знаев што е тоа, си ја измачував душата и ми се чинеше дека никој не ме сака и дека сите ме мразат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Пред да се самоубие, исто така, ми рече, еве ти го пиштолот Волтер, сосе муниција.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Дури и како да му е непријатно што му придавам толкава важност што не ја заслужува, ама не го вели тоа, иако јас знам дека така мисли.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дури и разговарањето е полесно, иако јас знам многу послабо од него англиски, а тој македонски не разбира ни збор, освен да го изговара моето име.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
За жал, иако јас не го правев тоа, мене многу често ми го правеа дечковците, со моите блиски пријателки, за да дознаваат работи за моето минато, детали за мојот живот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)