и (сврз.) - плашливо (прил.)

Тихо и плашливо се подотвори вратата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
На вратата полека и плашливо се покажа лицето на Калчо. - Што сакаш? - стрешти учителот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ангелија прекорно и плашливо рече: - Татко ми го праќа. Бара пари.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тие секогаш следуваа до некакво жалење, незадоволеност и плашливо помирување.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)