и (сврз.) - овчи (прид.)

Во овие гостилници, се разбира, се среќава сета ориентална кујна во нив, главно, мириса на лој и овчо масло.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Вреќи жито, грутки шеќер, сусам, слануток, ориз за пиљав и сутлијаш, ќупови масло и маслинки, суви плодови во кошови, сливи, урми, смокви, а потаму и грниња мед, лој и овча маст.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не сме за таа работа, велиме и гледаме како дуваат во манџата од компири и овчо месо што им чади пред лицата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со стомаци надуени и безброј тешки падобранци јаделе со сласт и овча маст.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Со своите бројни стада, со шарпланинците, посебно со својата мијачка облека и говор, и со сточарската исхрана, бакрданик, сирење, грав, и овчка пастрма, за сите пелагониски селани, посебно за жителите на Потковицата, во чиј синор спаѓаше заветрината, мијаците претставуваа вистинска атракција но не и туѓинци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)