и (сврз.) - ист (прид.)

Само не знаеја децата дали една и иста мравка изнесува повеќе или само едно зрно, бидејќи сите имаа еден „сурат", сите беа облечени во црни алишта и обуени во исти опинци.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неговата насмевка ја потенцира неговата одважност и истата ја чувствуваат и најтапите луѓе.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Од овој површен поглед врз историските настани во Македонија се гледа оти горе-долу сите македонски котлини имаат една и иста историска судбина, горе-долу сите нивни жители имаат особен, одделен историски живот, неретко самостоен, или пак вклучува во себе заедничка борба за политичка слобода.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако се прифати на вид оти таа заедничка историска судбина, тие заеднички политички борби и самостојниот политички живот е судбина на едно исто словенско население и на еден и исти народ, тогаш ќе биде јасно оти тврдењето дека Македонија не составувала географска, етнографска и историска целина е засновано не врз реалноста туку на српските сметки за Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Па почнав да правам столни лампи со убав ажур, секоја за себе посебна и оригинална и истите ги носев во некои специјализирани продавници каде што се продаваа.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Што и да погледнам - сѐ е поврзано со некаква замислена - и во реалноста спроведена - бесконечност: столот со подот - подот со вратата - вратата со тротоарот - тротоарот со улицата - а улицата со центарот на градот - центарот на градот со излезот од градот - излезот на градот со автопат, автопатот со друг град, село, држава.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А таму истиот стол и истата врата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Брмчењето што го слушна пред себе ја натера да застане на патеката и истиот миг виде една колибри - црвеношијка што брмчеше и се врткаше меѓу криновите, како некоја бургија што дупчи, оддалечена од неа колку една спружена рака.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сега им стави хмељ и вода и истото старо чудо пак се повтори.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Против пресудата работодавачот, кој ја изгуби парницата, знаејќи дека не е во право не се осмели да покрене никаков правен лек и истата беше спроведена доброволно – а раководството на „Дервен“, поучено од овој случај и под страв дека тој би ги поттикнал и останатите инвалиди на трудот да тужат – самоиницијативно ги исплати и трошоците за исхрана на останатите кои беа во иста фактичка положба, а немаа покренато тужба за истите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Парничните трошоци во висина од 4.200 МКД, исто така, паднаа на терет на „Дервен“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Отец Кирил се посомневал дека слепецот од Кападокија е измамник, и дека знае само една и иста приказна која ја кажува секогаш, без разлика какво слово и со какво писмо е забележано на штичката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Шепотеше молитва што само тој ја знае; поточно: ја измислил со зборовите на некој предок, Јаков Иконописец или Круме Арсов, или некој што живеел далеку од нив колку и тие од него: ...нас сите со млеко од иста измитарена биволица нѐ доеле, господи наш севишен, и од еден склопец нѐ демнела сиромаштијата лутица, семето да ѝ се сотре и од правот нејзин да жугне берокуќничка добрина, и исти пијавици ни се плетеле место учкур околу папокот, орли врз темето лузни ни пишувале и штркови балабани низ грчмак срцето ни го ваделе и го пресадувале на новороденчиња, пред иста земја челото на камен сме го допирале, сме биле, не било не, не ќе сме, вечнаја памјат ни ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Заедничките идеали за коишто се бореле, како и истата судбина што ја делеле по турските зандани, придонесувале солидарноста меѓу македонските заточеници, повеќе или помалку да биде редовно присутна.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Разбудениот град со своите секојдневни шумови и звуци, животот разнолик и секогаш еден и ист, е исправен пак во утрото на подновените човечки усилби.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Мила Томаица, се надевам дека си добро и истото и ти го пожелувам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Добро, велам, и истиот ден го одбив од дојка. Ивана мој. Му го скинав млекото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со касаторната одлука на Уставниот суд од 29.06.2011 година оваа неправда е исправена и истиот дискриминаторски став е укинат и со него се опфати и оваа категорија на работници.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Минималната плата е дефинирана во чл. 2 во ЗМП и истата гласи дека минималната плата претставува најнизок месечен износ на основна плата која работодавачот е должен да ја плати на работникот за работа извршена за полно работно време и исполнет нормиран учинок.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Закони за изменување и дополнување на Законот за евиденциите од областа на трудот, Сл. весник на РМ – 17/11 и 166/12. 130 124 рок согласно овој закон, во пропишаниот рок не достави пријава и одјава за вработување и осигурување и пријава и одјава за упатување на работникот на работа во странство, или во овие пријави внесе неточни податоци и истите не ги запишува на начин пропишан со овој закон (чл. 2 од ЗИЗЕОТ/11).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Расневме заедно, заедно крадевме вишни и иста судба секогаш имавме ние.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Го познав по црната шапка со голема стреа и истиот оној многу комотен хубертус, што на него висеше како на закачалка и през ноќта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бившиот затвореник си ја одбра не само истата барака туку и истата спална.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се изждрига шетајќи по гаќи, ја изжабурка устата над чешмата, ја фати перницата под брада и истиот час загрчи како да заструга јазлеста цепаница.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Исти движења на рацете и телото и иста леснотија во одењето.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Двамината мажишта, едниот Грк, другиот Македонец, со едно тело и иста судбина се најдоа на дното на бездната.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Превод од руски: Тања Урошевиќ Антон Павлович Чехов 
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Позорникарот рекол: „Не“, и истиот миг свртел назад.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во миговите кога ја минував линијата на границата, меѓу двете држави, но кои делеа и ист народ, имав чувство дека, дефинитивно, останувам посиромашен за најголемата илузија со која Татко а, подоцна, и Мајка, живееја до нивното заминување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)