и (сврз.) - расказ (имн.)

Роден е во Токио, каде што останал до крајот на својот живот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зашто, Скопје е град-меѓник, асоцијативен мост меѓу Истокот и Западот, средба на своето и туѓото, на традицијата и иновацијата, на личното и универзалното...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Книгоиздателствата му се традиционално повеќе наклонети на романот отколку на пократките прозни форми, така што веќе од педесеттите состојбите се менуваат и расказот веќе не е доминантниот облик на фантастичната книжевност во Соединетите држави.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во дела, каде што поетското чувство е органски вградено во раскажувачкото, без да го загрози или да биде загрозено од него, спаѓаат и расказите на Михаил Ренџов.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Дел од написите, записите и расказите Христов подоцна ги вметнал, интегрално или преработени во своите објавени романи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Романите и расказите на Франц Кафка се израз на отуѓеноста, на осаменоста и на анксиозноста на современиот човек, проекција на противставените односи меѓу моќната, нехумана и тоталитарна држава (секоја институција на власт и авторитет, држава, политичка, црковна, семејна) и немоќната единка (обичниот човек).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Триесетте раскази поместени во најновото прозно остварување на Прокопиев жанровски претставуваат своевидни интермедијални текстови или „нешто помеѓу“ есеј и расказ, драма и расказ, филм и расказ, песна и расказ...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)