и (сврз.) - запира (гл.)

Се обидуваше да најде, во неговиот пример, конечни аргументи за својата теза дека, во овој средишен град на Балканот, низ кој минувале и запирале императори, се спротивставувале цивилизаторски, верски, идеолошки доктрини, сепак, во крајна линија, се напластиле и силни наноси на толерантност и на човечност кои остануваат кај одделни избраници.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во тие моменти најчесто мислата ја минуваше границата и запираше во светот на татковите и моите книги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Колку и да сум претпазлив, низ буквите и редовите се исцртуваат патиштата и станиците, и јас потоа одам по нив и запирам, го чекам автобусот во кој е веќе речено дека ќе се качам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таа навикнатост на, инаку, откачените податоци можеби доаѓа и поради брзината на патувањето: во секој град и гратче каде што запирам на патот од Lake District до Јужен Велс, менувајќи над десетина хотелски кревети, има барем по еден стар замок, катедрала, неколку палати и барем пет чудникави приказни.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Неговиот поглед скита по бавчата и запира врз булката на половина метар од него – не во букет, црвени како во градината, туку издвоен, само еден лилав цвет на афионот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го цапам снегот по ,Широк сокак" и запирам кај слаткарницата ,Јагода".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овој ќе се штрекне и запира со плачењето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме шетаат така, вртиме низ долгите и празни ходници и запираме пред една врата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после наеднаш се стресува и запира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вртевме, вртевме над северните краишта и запиравме на она место каде што Васе ќе прочиташе замуцнато: - Лап ... Лап ... - толку е ... - ја оставаше книгата Васе.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Често очите ми се замаглуваат и запирам...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)