и (сврз.) - брои (гл.)

И не само да везе и брои, ами Доста запна да направи вистинска домаќинка од ќерка си.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од почеток Исчезнувам и пак се појавувам, и бројам, Во секој ден го бројам нашето време, движењата на усните твоите зборови, мислите, миговите на спокој, ми го смируваат исчезнувањето, така ми е полесно.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
— Одврзи и брои. Ми рекоа оти токму сто се.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Командантот гледа низ пушкарницата и брои: - Петстотини... четиристотини...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Чув еднаш и пак уште еднаш и не сум луд. Седев и не можев да спијам и броев.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не фолираше: се мачеше, беше жив грч и броеше еден, два, три, четири, пет, до илјада и двапати повеќе и пак сонот не можеше да се провлече под рампата на неговата свест.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Митревски во установата работеше со договор на неопределено време од 1988 до 2006 година, односно 18 години пред да настане работниот спор – на работно место угостител -келнер во склоп на Клуб- кафеаната при НУЦК – Битола.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работодавачот е државна установа од областа на културата2 и брои околу 35 вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
тој распалил едно ситно: лиду, лиду, лиду, лиду, и ние играме, ама лабаво, ко кал за црепни да газиме, не ти носи душата да играш делнички и со пијани војници од таму си некаде, од мајчина им, не си за никаде, мочано време, и се нишаме небаре треската да не фатила, се правиме тресиопашки, скокаме наситно, а старшијата само ја ситни свирката и тогаш пукна пушка и старшијата ја олабави гајдата таа писна и занеме и во гробиштата влегоа други војници, кај ќе бараме и за овие кокошки, си велиме, и излезе еден поголем од старшијата, со едно кило петлици нареден, и вели: отечеството крвари, а вие играте, и колкумина имате српски војници, прашува, ами колку што забраа Србите, велиме, колку што им требале и броиме на прсти: Насте, Петко, Митре, избројавме дванаесет.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)