и (сврз.) - две-три (бр.)

Во една пролетна приквечер јас, Мито, Санде и две-три други деца си игравме под крушата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ја гледав: немаше повеќе од дваесет и две-три години; болскотеше под силната светлина како рипка во вода на залез; качена на трапезот, правеше страотни вратоломии, со кои сега нема да ве заморувам; со неа, од другата страна вежбаше нејзината сестра, Светлана; се разменуваа на трапезите во совршена тишина, така што се слушаше само крцкањето на жиците на кои беа закачени трапезите.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Меѓу овците се стрчаа и две-три јагниња, многу малечки и нежни.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По ковчегот тупкаа ситните чекори на неколку остарени жени, неколку доодени старци и две-три недоветни деца.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)