додека (сврз.) - нејзин (прид.)

И така патот продолжува, со кратки одмори, кон Париз, и така, додека ја минуваш Еворпа, додека нејзиното срце го сечеш со колаи поминуваш многу државни граници без формалности, без долго и мачно прегледување на патните исправи, без удирање на печати и други формалности, не се лувствуваш дека си минал од една во друга држава, туку како да си минал од еден во друг град на иста земја.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не беше свесна каде е точно, се додека нејзините очи не се вкопаа во двете издлабени букви на зелената клупа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Додека нејзините соученици ги полнеа батериите, Рада отсутно одвај чекаше да се врати дома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Станав свесен, дека сега ние живеевме во два различни света, јас во мојот свет на маказарските белутраци и ендеци, свет на луѓе на кои не можев докрај да им влезам во душевната трага, свет на сеќавања и на обид да се дофати течението на времето и на судбините во него, додека нејзиниот свет беше свет на главниот град, на секојдневното одење-идење на работа во Центарот, на пробивањето меѓу автомобилите наутро, на ситните и покрупните злоби и зависти, на студијата за проблемот на власта која требаше дефинитивно да се напише, на борбата со тој проблем како со личен проблем или на повременото уживање во музиката на големите концерти, кои таа ги сакаше.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Пред неа беше немоќен, а најсилен, неопитен, а спокоен додека нејзиниот глас му прикажуваше, го поучуваше и го водеше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш мислеше дека е подготвен да ги изоди сите дивини, само да биде негова, и му се чинеше дека секој збор што тој ќе го каже ќе биде премногу во аголот во којшто таа го притисна со своите зборови и го зароби во својата мрежа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Неговата земја, пак, живееше додека нејзините синови умираа, си помисли.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Секогаш кога Германија лежеше, на плеќи, гола под него, му се чинеше дека гледа сон на јаве додека нејзините напнати дојки несебично и предизвикувачки му се подаваа нагоре.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Традиционалните позиции на уметничките активности се чини дека ја губат својата моќ, додека нејзините нови локации стануваат сѐ помоќни. 134 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А во средината, спуштена вертикално како заплиснат студен челичен болскот стоеше подмачканата плоча на пилата, целата исукана, како сабја од ножница, додека нејзините правилно распоредени запци, секој со по иглен врв на острицата, светкаа со по една ненаситна срчена светлинка, собирајќи ја во себе и усвитувајќи ја скржавата виделина на денот во своите илјадници одблесоци, за кои се чинеше дека ќе те испечат уште со самото тоа што ќе се обидеш да ги допреш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја жалеше Змејко и секогаш се чувствуваше стаписан од некое необразложливо чувство на вина пред таа загубена верба во своите раце кај тој старец, во нивната умешност да создаваат, да градат, додека нејзиниот недостиг стоеше во секој негов збор, во секој поглед на оние очички, што не гледаа ниеднаш право в лице.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Некако тоа не му успеа, додека нејзината рака се крена и го допре по зглобот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тоа беше само елемент на административниот идентитет на ќерка им, додека нејзината личност им припаѓаше и на јудејскиот и на германскиот протестантски идентитет, но и на оној на католичкото мнозинство во средината во која сите живееја.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со оваа мала парабола би ја завршиле нашата студија: проза која се поигрува со анархијата, нередот и ентропијата, а сепак на крајот ги надвладува и ослободува една исклучителна енергија, постојано обновувајќи се; критика којашто неодредливоста и фрагментарноста едновремено ја фасцинираат и одбиваат, којашто гради интелектуални конструкции за во сето тоа да фати некаква смисла - сé додека нејзините најпромислени обиди сосема не ја приближат до предметот на истражувањето, да ја приближат толку што практично е невозможно да се разликуваат.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Утрото, додека нејзиниот сопруг во Барселона не можеше да пронајде никаква трага од неа, мораа да ја однесат во амбулантата, зашто ја пронајдоа онесвестена во локви од сопствената нужда.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Без никаков воведен збор, дури и без да го поздрави, Марија го замоли да ѝ даде цигара. Ѝ даде една, ѝ ја запали, и ѝ ја подари речиси целата кутија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)