додека (сврз.) - мрак (имн.)

од нивната топлина се слеваат бистри вжарени капки пот- додека мракот не ги встудени во бели восочни солзи- и кога ќе го исклучам телевизорот- ќе бидам во салата-ќе стојам во темното-
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Чекав додека мракот не налегна убаво.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)