додека (сврз.) - бев (гл.)

Со враќањето на работа, тој исто така се стекна со право да ги побарува неисплатените 16 плати, за периодот додека беше незаконски отпуштен.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По изрекувањето на финалната одлука на Врховниот суд на РМ, после една година и пет месеци, во февруари 2011, Ѓорѓиевски конечно е вратен на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имавме залихи на храна, додека беше период на криза. Им бев многу благодарна.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се плашеше од последиците на директивата, за кариерата, од одмазда на оние на кои беше им се замерил, со тешки последици за нив, додека беше на власт, а тие не беа малку.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ми за ова никогаш не спомна додека беше жив татко ми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И во писмата до мене додека беше во Маказар и еве во ракописов.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Татко ми од Мелбурн, додека беше уште жив, како што се бевме договориле, ми испрати една сума пари во бренчот на Сити банк во овој град (во нашите банки во тие години немавме доверба откога милионски суми на штедачите им пропаднаа) и јас, бидејќи веќе планирав да патувам во Измир, реков дека и така ќе поминам во Истанбул и ќе ги земам парите.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Благодарение на познанствата од годините додека бев во “Време“, веќе по три дена ми беше испратен компресор, една силна машина, бучна, и црна катран, како локомотива.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Работата во „Време“, додека бев таму, не ми се чинеше доволно важна. А сега гледам дека тоа било акција.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште додека бев во Холандија, на едно од ретките службени патувања.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Со нетрпение чекав да се вратам, да ја видам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тие неколку дена додека бевме во Будимпешта кај Христина, всушност бевме во Бесвина кај Скендерови.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Како некој да ме свирна по глава со тврд предмет.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Во себе си помислив дека малку ја тепав додека беше мала.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не оти не ни го кажала сето тоа додека беше жива!?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ниту еден од нив не сака да се вмешува во иследничката приказна на другиот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Додека беше тука, Готлиб најчесто спиеше во тоа време. Или се преправаше дека спие.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вистинско маче, мачки, ех, ни јас не ги бркам, барем не ми се годините за тоа, воздивнува К* додека се’ повеќе се оладува, ама да ме видеше некој додека бев помлад, се потсетува К* на деновите на својата не толку далечна младост, повеќе правејќи се важен пред самиот себеси, отколку што навистина сеќавајќи се на минатото, а и мачето не е премногу старо, си мисли К*, иако за мачешката возраст, таа би била вистинско маче, ја пребројува К* разликата во години меѓу нив.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ренесансните уметници се спасуваа со ублажување на проблематиката, додека астрономскиот и географскиот свет стануваше сѐ поголем, додека содржините на верата се абеа, додека беше напаѓан политичкиот и општествен поредок - владееше, неминовно кусо време, канонот на класичната уметност.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Да се потсетиме дека Прометеевата казна се состоеше во тоа да си ја разорува и прождира сопствената утроба („сакав да ја искорнам сопствената утроба зашто беше толку многу гладна”), додека беше закован за карпата.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Најмногу настојувал татко ѝ на Весна: таа божем толку се плашела од Џеки и Белчо, па морале дедо или баба да ја водат на училиште и да ја враќаат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Им пречеше дека трчаат низ тревниците, расфрлале ѓубре, ноќе лаеле и на еден куќен совет решиле да ги ликвидираат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Па така се случило најлошото: додека бевме на училиште, шинтерите дошле со кола, ги фатиле Џеки и Белчо, ги пикнале зад решетки и никогаш повеќе не ги видовме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
За стариот железничар Круме, додека беше надвор од дома, тоа беше совршено јасно.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Единственото што го имаше, што му беше останато од она што го имаше, тоа беше пагурчето ракија; шишето ракија, додека беше на работа, сега беше смалено на пагурче, откако појде во пензија.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но за истиот него, додека беше дома, тоа не беше така - старата со него за сите тие работи зборуваше како за живи.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Подоцна, додека бев во Легијата на странци, дојде просветлувањето.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Додека беше на специјализација (свршен пат, кој татко му го прими намуртено, што значеше дека не го одобрува), за разлика од рутинскиот дел на студиите, Миха пројави видлива заинтересираност па и загреаност, барем во однос на другите колеги што не успеале да специјализираат на хирургија или интерна па сега еве се свеле на оваа психијатрија, а можеле да се задржат и на педијатрија; така што, само по себе, при крајот на постдипломските студии, тој не само што се истакна меѓу другите туку и едниствен се кандидира да остане на катедрата како асистент.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Затоа додека беше мал го сметаа за несмасен, а кога подрасна забележа дека тоа му е табиетот - сега веќе не трчаше туку само брзаше, а сè помалку се сопнуваше барем од сопствените чекори.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но, досега, тоа никогаш не го сторил, на Балканот, каде и да престојувал, додека беше игнориран од разните режими.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Додека беше Татко силен и здрав, таа беше поотпорна, посилна, во притаената среќа, и поспособна да ги поднесе последиците од Татковите илузии и вознеси отколку сега, кога го гледаше занемен, отсутен, во постојана борба, во длабочините на неговата внатрешна тишина во која сѐ потешко имаше пристап...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој беше среќен што Татко ги откри кадиските сиџили и ја оствари замислената мисија уште додека беше на работа во Судот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Утре ќе мислам“ - пак ги склопува очите, а црнилото што беше пред нив додека беа отворени пак си продолжува, но тој знае дека е ноќ, дека е затоа црно, знае дека треба да спие и да не мисли, па набргу пак сè излегува од неговата свест... ...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За ова време додека беше во колибата, додека се носеше со суровоста на осаменичкиот живот, ретко помислуваше на учењето, па многу нешта од она што го учеа, од она што му беше задача за полугодието, беше изумил.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека беше зафатен со работа не мислеше на себеси, на тоа како ќе се чувствува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Цело време додека бевме во колективот, тој од магацинот на колективот праќаше во Скопје за сина му Јанета месо, јаболка, ореви, сирење, волна и сèшто ќе му текнеше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Уште од дете, додека беше целокупен, Мице имаше голем мерак да стане свирач и затоа, секогаш кога за свадба или селска слава ќе дојдеа свирачи, се пикаше меѓу нив со по една клечка во секоја рака, застануваше пред виолинистот и ставајќи ја едната клечка фатена со левата рака под пазува наместо под брада и со другата заструтувајќи преку другата прачка, ги имитираше движењата на кеманџијата и заедно со него ја свиреше и ја пееше песната што свирачите ја свиреа и ја пееја.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Барем сега, додека беше на нозе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Има, рече во дворов на општинава еден пеливан од Кичевијата кој од пред три дена низ сета каза прилепска бара јунак сприти себе, а нашиот прилепски јунак, кој ќе го надвие кичеецот, еве го, покажа на Лазора.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зашто, и покрај отвореното сомневање на властите дека станале ајдутски јатаци, а тоа никако не можеше да им се докаже, Боше и татко ѝ на Драганка беа далеку од Потковицата, тие не само што продолжија да купуваат земја, туку и од Тахир бег сѐ откупија и уште додека беше жив стрико Никола нивни се наредија да бидат трет сој, по богатство и по влијание во Потковицата, веднаш по Дамческите и пред нив Акиноските.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се искачив на копата за да извидам дали гори некаде нешто и го здогледав него, уште додека беше таму, зад Зедница.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За сето време додека беше на Трескаец, за сите тие пет години оваа своја размисла мораше да ја сокрива од другите манастирски воспитаници, од калуѓерите и најмногу од стрикото Ефимеј.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На овега, на Неделка Акиноски, додека беше овдека, му помагаа двајца Руси, белогардејци, Васја Штербицки и Евгениј Доброхотов.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Максим ни тогаш, додека беше жив и додека се расправаа, и ни сега, иако сите нешта него го посочуваат како единствен виновник за таквата состојба на Имотот и на семејството, не му се лути на татка си.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Уште додека беше на прагот направи поклон, првин спрема Мустафа ефенди, потоа и спрема прилепските првенци, а кога се исправи, божем силно израдуван што се измирува со нив, лисецот ги прекрсти потковичаните, како да му се верни и вековни парохијани, и изјави дека знае зошто е повикан, дека му се радува на измирувањето, но и дека има нешто да придодаде во врска со измирувањето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Што е душата? – го прашав еднаш Татко, ненадејно, додека беше внесен во читањето, крај Мајка над вечното плетало.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Откако положи цвеќе и се помоли во незадржан плач пред гробовите на својата мајка и сестра, ќе положи, на чудење на сите, китка цвеќе и на гробот на диктаторот Енвер Хоџа, кој не ѝ дозволи на светицата Мајка Тереза да си ги види своите додека беа живи, а ниту да присуствува на нивниот закоп во Тирана.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Имам речено исто така дека многу посакував и мене да ме снајде несреќа и да проживеам онолку несреќен живот колку што Таша има проживеано.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Досега барем на сто места имам кажано дека нема зошто да се сожалуваме над судбината на таа Таша под Сина Скала. (Да се разбереме, ова го велев и додека беше жива).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас немав дом додека бев во полето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа како кравата, го клоцна котлето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Ајде, не цимоли“ ѝ реков. „Ти беше убаво додека беше под мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно и на љубовта. Неа не можеш да ја исклучиш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наближувањето кон смртта не го менува само тонот на искажаното туку и зборовите што ќе бидат употребени.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми се открива уште една поединост (без да трагам по неа): разговорите за смртта звучеа многу пообично сѐ до оној момент додека беше поприлична раздалеченоста помеѓу нас и собата во која лежи мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Немав близок за да му се обратам или да се потпрам на него.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не мислам само на проповедта за праведноста, што толку упорно ја повторував; ниту на оние мои неумесни критички осврти што од страна на другарите беа оценувани како задоцнети согледувања, или како преуранети сигнали, туку пред сѐ мислам на она мое непресметано вплеткување во случајот Басотови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Додека бев во власта сигурно бев понаивен одошто денес.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Во она друго време – реков - додека бевме загледани во слободата што се чинеше дека од далеку ни се насмевнува, поинаку гледавме на животот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пргава и сигурна шепа ги зари своите канџи во нејзината слабина додека беше наведната над растението.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Господ сигурно ме наградува затоа што, додека бев мала, постојано се селевме и никаде не се почувствував како дома.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Четирите ги напишав додека бев во колеџот, - петиот, “The se- cret Integration”(1964), е повеќе труд на созреан автор отколку почетнички обид.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Им раскажав дека таму се заљубив во Оливие, дека бевме цело време заедно додека бев во Парис и дека не зборувавме за никаква заедничка иднина и дека...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Колку озборувања, клеветења, па кодошења доживеа додека беше жив?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И макар што сфаќавме дека писмата и сликите што ги наоѓавме во џебовите од окрвавените воени блузи сега се само многу тежок и ужасно болен спомен, ни се чинеше дека тие беа живата нишка што со своите ги врзуваше додека беа живи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Еве што раскажува за тоа Шатев: “Јас и Мечев, додека бевме во Софија, пред да тргнеме за Македонија го прашавме еден наш Македонец, кој добро ја познаваше европската дипломатија, што мисли за нашиот план, опшо земено.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Таа ако сакаше да помогне ќе помогнеше додека бевте помали и сами.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Штета што не го разбравме додека беше жив!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Додека бев во улога на рецептор на споменатата претстава, сфатив дека сепак игрите од моето детство продолжуваат, само што сега јас, во нив, ја заземам улогата на мојата мајка - на нем набљудувач.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Пошепнаа само, додека беа насамо, постарите, дека е добро што не полуде.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го гледаа како се слеа со полето, како потона во таа ноќ, како се спушти и над него тој нејзин плашт од сината месечина; гледаа кон таму се додека беше возможно да се забележи барем некое најмало движење на она место, каде што се искри од нивните погледи во темното зеленило, а после сите молчејќи се враќаа во своите легла, изморена и претепани.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко насетуваше по нешто сето време пред тој ден, целата онаа година, додека беа завдадени од петици да го направат она, што го имаа наумено, но ниеднаш не му го обрна на тоа потребното внимание, понесен од работата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој, другиот, да стоеше малку подалеку од мене, во оној миг, додека јас не стасав до чамот, и да му закопаше барем уште три зрна во ребрата, додека беше далдисан по мене, оној прекрасен, оној судбински самјак.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ги имаше урнатините на цел еден свет во себе, со едно проклето чувство за својата бессилност за спротивставување, со еден впечаток за себе, како сега во времето додека беше буден, да се загубиле од него сите маѓии за животот, кои му ги правеле онака негови и онака вистински сите дотогашни негови денови, и чиниш сега, тука, на тоа тврдо легло, да почнала да никне на неговите рамена, по неговото лице, во неговиот поглед, една тешка тупа муцка на коњ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше свикнат, додека беше тука, да не постои ни една жиличка од неговото тело, што би имала во себе макар и најмалечка сенка од нешто такво.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Додека беше малав, доста беше палав; бесот и лутината ги истураше на сестри му, кои, иако беа поголеми од него, се плашеа и му подбегнуваа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Куќата горе ја направи уште татко му додека беше жив; го купи лозјето што беше на самиот врв, а потоа почна постепено да ги купува и другите лозја и бавчи, да го освојува брегот и да пати што не успеа сиот да го купи, да стане негов господар; со преселувањето на ридот, тој ја виде и можноста да се оттргне од луѓето, да се обгради од сите зла и несреќи што го зафаќаат селото; покрај тоа, тој одовде, од овој брег, можеше многу поубаво, појасно и попрегледно да го набљудува небото и ѕвездите, што му причинуваше големо задоволство.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Другарчињата се подбиваа со Горан и Бобан додека беа мали, а подоцна им завидуваа, кога Роска за полнолетство ги „бркаше“ со клучеви од кола, а за среќен брак со коверта во која стоеше адресата на подарениот стан.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А се шеташе низ Скопје како Гестапо - во мантил со актовка, додека беше подвижен и сееше страв.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И додека ги гледам сите сувенири по дома се сеќавам само на тоа како горевме и течевме додека бевме заедно...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Откако ќе нацрташе еден таков предмет – како што реков, тоа се случи само еднаш додека бев кај него – со кола заминуваше на творечки одмор што траеше повеќе од осум дни, додека црташе само четврт час.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш со денови гледав како зад правливите прозорци на работилницата – ја викаа фабрика – се трупаат нови предмети: ѕидни полици или масички за радио кои не вредеа ни колку туткалот што се трошеше за нив.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така го минував времето, ден за ден, речиси две недели – во канцеларијата на тој неинтелигентен човек, кој самиот себеси се сфаќаше сериозно, и, згора на сè, се сметаше за уметник зашто понекогаш – додека бев таму, тоа се случи само еднаш – го гледаа како стои крај масата за цртање, работи со моливи и хартии и црта некој расклапан предмет, полица за цвеќе или нов вид домашен шанк, некаква мака за новите генерации потрошувачи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Така, тоа што беше утешно и корисно се создаваше илегално.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека беше жив ѝ велев дека личи на него. Се лутеше поради таа констатација.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Проклет да бидам, за цело време додека бевме во домот јас и не си спомнувам дека некогаш нешто друго сум барал од животот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, сите тие седум дена, додека бев скриен в амбар, таа каде не го испрати кутриот вујко за да ме пронајде.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сликата ја најде во ковчегот на Видуша заедно со неиспратеното писмо во кое му пишуваше: ”Кога веќе не дојде да го видиш сина си додека беше жив, имај го на слика: нека ти ја гори душата како што мене ми ја изгоре кога ми кажаа другарчињата негови дека се удавил во Голема Река каде што се капеле.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Никогаш не поднесувал шминка. Никогаш додека беше со Аниса не ја оставаше да се шминка.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Идеалот на обата големи лидера на арапскиот свет Бургиба и Арафат беше да дојаваат на бел коњ во ослободената земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Хабиб Бургиба, додека беше во Париз, по остварената независност во преговорите со Франција и тогашниот премиер Мандес Франс, вежбал јавање на бел коњ за своето триумфално враќање во Тунис, додека Јасер Арафат ова нема да го доживее.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека беше при моќ владетелот, покрај несомнено прогресивните реформи кои ги донесе на државата и институциите, со вештите геостратегиски потези, успевајќи во лицитацијата на големите и влијателни сили да го извлече максимумот за својата земја, ја контролираше целосно ситуацијата во земјата која дишеше според неговиот владетелско-апсолутистички режим.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Медицинскиот државен удар ја спаси земјата од неговите илузии да го стигне местото во историјата, за кое повеќе немаше моќ, со што можеше да ја загрози стабилноста на малата држава под налетите на исламскиот интегризам кој експлодира во светот по големата петролејска криза во 1973 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И во своите највидовити претпоставки додека беше жив, Татко не можел да го замисли падот на Берлинскиот ѕид, распадот на СССР и комунизмот, а најмалку распадот на СФР Југославија со братоубиствените војни, создавањето на новите држави, посебно на новата Република Македонија, а најмалку дека неговиот син за кого најмногу страхуваше, оти некаде ќе се заплетка на големиот пат на животот, ќе стане амбасадор на СФР Југославија, која при завршувањето на неговата мисија ќе се распадне, а потоа и прв амбасадор на новата Република Македонија во Франција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Под густите сенки на манастирските палми, во миризливата јасминова градина, во играта на сините бранови, кои му го засилуваа чувството на живеење ја прелистуваше големата книга на животот во која беа впишани големите страници на историјата во која беше активен протагонист и во која додека беше сакаше со сите средства да си избори што повисоко место: изборената автономија, па независност од Мандес Франс и Франција, неговите историски односи и средби со своите современици - мароканскиот крал Мохамед V, саудискиот крал Фејсал, Шарл Де Гол, Тито, Ајзенхауер, Мандела, Кенијата, па дури и Франко, со кого се сретна во 1950 година...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не постоеше никаква надеж дека последниот заеднички проект за (без)опасните османскотурски заемки, ниту додека беа живи ниту потоа, ќе биде од некого прифатен за печатење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во еден од заклучоците на Татко и Камилски беше забележано дека во историјата на народите, на балканските посебно, според кои и настана поимот на балканизацијата, по етничките чистења на народите, обично следеле и чистења на јазиците од туѓите заемки, а понекогаш редоследот бил и обратен...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Останаа стотиците страници во библиотеките на Татко и Камилски за заедничката балканска историја на народите низ зборовите, на кои ретко кој им го посветуваше нужното внимание, но и неопходните заклучоци за нивното долговечно постоење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Настапија неверојатни промени на Балканот и во Европа, во кои и во најбизарните соништа не би можеле да поверуваат Татко и Камилски додека беа живи: се урна Берлинскиот ѕид, најголемата европска граница по Втората светска војна, се распадна СССР и се растури Варшавскиот пакт, подоцна низ невидени братоубиствени војни се распадна и СФР Југославија, се создадоа нови независни држави, проследени со невидени етнички чистења, прогонства, логори.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ги замислував сите мои најблиски суштества, пријателите и сите оние што ги познавав, и постојано низ главата ми минуваше сè она за што со нив би сакал да зборувам (и си префрлував себеси зошто за тоа не зборував со нив додека бевме на слобода), но не само тоа: си замислував како се потам во купатлото, како се шетам по кејот, како спијам во постела облечен во својата пижама, како јадам бифтек во овој или оној ресторан, пијам коктел или се засладувам со торта со шлаг, печам пиле и подготвувам од него сос, притоа си потпивнувам бело вино и слушам секаква музика, лежам во тревата и се сончам, го пијам своето утринско кафе, ги посетувам галериите и кафеаните, гледам добри филмови, влегувам во ателјеата на своите пријатели… и така натаму.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И тука, во судницата, тогаш, во тој миг почувствував дека јас и Ема сме ние, и знаев дека и Ема почувствува дека таа и јас како и секогаш и тогаш, во судницата, бевме тоа – ние, кое никогаш дотогаш, додека бевме заедно, не го изговоривме така.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се сеќавав во тие мигови дека ова прашање, додека бевме заедно, често си го поставувавме изземајќи се самите себе од можноста да завршиме во мрежата која од ден во ден стануваше сѐ погуста од случајни или намерни учесници во играта.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
2) А сега да ти напишам неколку збора за нешто сосем друго: утврдив дека за време на подолг престој во затворот на чувствителните луѓе им се заканува опасност да станат огорчени непријатели, да почнат да го мразат сиот свет, отапуваат, ги обзема резигнација и стануваат премногу себични.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ги замислував сите мои најблиски суштества, пријателите и сите оние што ги познавав, и постојано низ главата ми минуваше сè она за што со нив би сакал да зборувам (и си префрлував себеси зошто за тоа не зборував со нив додека бевме на слобода), но не само тоа: си замислував како се потам во купатилото, како се шетам по кејот, како спијам во постела облечен во својата пижама, како јадам бифтек во овој или оној ресторан, пијам коктел или се засладувам со торта со шлаг, печам пиле и подготвувам од него сос, притоа си потпивнувам бело вино и слушам секаква музика, лежам во тревата и се сончам, го пијам своето утринско кафе, ги посетувам галериите и кафеаните, гледам добри филмови и влегувам во ателјеата на своите пријатели...
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Обичното парење не значеше многу, сѐ додека беше тајно и лишено од радост и сѐ додека во него беа замешани само жени од пониската, презрена класа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во тој момент ја сакаше далеку повеќе отколку кога било порано, додека беа заедно и слободни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури во дваесет и три часот, кога веќе беше дома и во постела - во темнината, безбеден од телекраните сѐ додека беше тивок - беше во состојба да размислува непречено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мислите што ги имаше додека беше буден се однесуваа главно на тие соништа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Понекогаш, додека бевме во ВЦ, слушавме како разговара со некој.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
1 Тој дојде на местото на Законот за присилно порамнување, стечај и ликвидација од 1989 година, 2 а додека беше на сила претрпе три измени и дополнувања, во 2000, 2002 и 2004 година. 3 Во 2006 година беше донесен нов Закон за стечај, 4 кој до денес има претрпено две измени и дополнувања, во 2006 и 2007 година, 5 но тие не содржат промени во одредбите што се однесуваат на правата од работен однос.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Иако ѝ беше најтешко да се навраќа на судбоносните настани што следеа, додека беше во домот на родителите на Хелвиг, Марија намерно, свесно сакаше да длаби по нив, да ги разглоби до најмала ситница.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И додека беше сестра му кај нив, тој ништо од Анѓа не сакаше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Најдолго додека беше жива, од повеќето рожби, ѝ останаа петте сина и едната ќерка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никогаш не ја заборавив репликата на Татко и на Мајка за душата, предизвикана од мојата љубопитност. – Што е душата? – го прашав еднаш Татко, ненадејно, додека беше внесен во читањето, крај Мајка на чардакот, наведната над плеталото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со каква неподнослива леснотија си проигрувавме со времето додека беше жива не знаејќи колку ќе жалиме, еден ден, поради тоа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се бесеше за оградата за сама да ги качува скалите, успеваше да се искачи од еден на друг кат додека бевме зафатени...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми беше сѐ помачно да седам така како кретен и да му го го ждерам лебот...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ги здогледувам сказалките... Токму тие од станицата Орсе... огромните сатови...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Вистински безобразен гад... Бестрага!... Доста беше...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За да не правам трошоци самиот си ги перев чорапите додека беше излезен...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Погледнувам таму на хоризонтонтот... најдалеку...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ова ти го кажувам колку да видиш какви се конци тој Едо имаше пуштено дури и додека беше в планина.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но, вечен споменик си изгради самиот, додека беше жив, во душите на луѓето што страдаа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Србин чувствувајќи се како врапче во дланката на непроѕирната ноќ, потамина, сеќавајќи се на одмерувањата што со поглед ги правеше уште додека беше ден, фрли камче кон Шишмана.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Како кога си игравме криенка додека бевме мали: ќе ве пронајдат а вие и понатаму се сметате скриени.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И таа, во доцните часови, додека беше трезвена и будна, мораше од софата да го следи тоа нивно лудување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Праќаше абери да се сретне со познатите на кои можеше да им верува, го побара и Каламатија кај кого беше останала благајната со народните пари со кои беше и тој задолжен, но набрзо сфати дека многу работи се измениле додека беше отсутен па речиси неволно заклучи дека за жал нивната Организација потсетува на откачена карпа што се тркала од Исарот и никој веќе не може ниту да ја запре ниту да управува со нејзиното паѓање.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
", прашува тој на ист начин како што прашуваше ти додека беше мал; со такво чудење, со таква насмевка!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дед Павел долго време додека беше мала Аксја тврдеше дека ќерка му сè уште го наговарала да заминат за Одеса и да ја побараат мајка ѝ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А и подоцна, додека бевте мали.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Додека беа на прошетка мама Злата го подготви ручекот: имаше од питата, сарма од зелка, печено пиле и баклава - тоа беше вистински празничен ручек. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И кога семејството се распарчи вудве, минувајќи ја границата, минувајќи со еден стар дрвен чун од едниот на другиот брег на езерото, таа остана, продолжи во сите нас, додека бевме живи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На начинот на кој ја изнесувате оваа епизода, си велам дека вие можеби помислувате дека сте го оставиле смеењето додека бевте дете, во прегратката на вашата мајка сте морале да ја минете ноќта на другиот брег од вашето Езеро.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Јас сигурно ќе се бранам пред ,небескиот трибунал како што тоа го чинев и додека бев на рланетата Земја, пишувајќи на мајчиниот јазик и јазиците на другите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И за тоа, верувајте, ќе имам многу докази, а како најсилен големата братоубиствена војна, со стотици илјади жртви и милиони осудени на егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Првин тоа беше мојот татко, кој, како што пишувам во Татковите книги, с додека беше жив, дури во залезните години ги читаше првин моите новинарски прилози од еден долг период, а потоа и првите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
До нас - скршена лулка. Вашата мајка ми раскажа дека во неа ве лулела додека бевте бебиња, вие нејзините три рожби...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Попладнето, уште додека беше дење, ископавме една тркалезна дупка колку две машки педи длабока и некои седум-осум лакти широка.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Поигравме со неа до дворот и еднаш, додека бевме на час, замина без поздрав.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
АЦО: Сега сум Ацо, а додека беше оној тип овде бев Вие. Што да слушам?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Само ми рече: Миле, ги испративме твоите сватови, среќа што ти веќе ме запозна дека сакале да те грабаат додека беше на свадба, и видов дека не лажеш.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Никогаш не му дадов знак дека е во мене и дури по оној несреќен ден кога ме расипа агрономот во изораната нива и додека бев во болница во Сомбор тој се појави и јавно ми призна дека мене ме гледа како замена за својата спалена невеста независно што ми се има случено.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Калија везеше многу убаво. Попладне, откако ќе ги свршеше домашните работи, туку ќе се курдисаше на чардачето и, наведната врз ѓерѓевот сѐ додека беше виделина, го чекаше така Маркота од дуќан, кој секогаш ѝ носеше измирска алва во книџе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Колку се плашев да не ми го украде некој додека бевме потоа пет дена во Крушево!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Секогаш сум го носела со себе во џебот, а кога си легнував, го ставав под перница и ми беше некако топло и нежно под обравчето, како кога мајка ми пред заспивање ќе ми ја стави дланката меѓу лицето и перницата, а јас ќе чувствувам дека потонувам во сон.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мислам дека прифаќа толку лесно и брзо само затоа што ја мачи мислата дека цел месец ме оставила сама без неа, додека беше во Индија, и дека сака да ја поправи грешката.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ме праша дали го сакав додека бевме заедно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во суштина тие не ми пречеа сè додека беа свои и достоинствени по секоја цена.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Стомачето за инает за целото време додека бев излезена, остана дома, па кога дојде времето да си одам, откако ме немаше четири часа, тој се јави.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Таквиот чин додека бев со него се случи само четири ипол пати.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Не знам дали ме изневери со друга додека бевме заедно, но затоа знам дека ги изневери сите можни вредности кои одеа паралелно со љубовта.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)