ама (сврз.) - се (зам.)

Гласот на Тоше ечеше: “...- Ти си мирно теле. Мирно си ама се плашиш.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Се смеам и за она „распуштеница“, а и за она гнездо од тутки што навистина го има на темето, ама се „увалила“, како што вели мојата друшка со два аршина за еден ист пример.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Или дека свеќи треба да купи од тебе, малку се скапи, ама се волшебни и димот од нив удира баш во правец на несреќата и лечи сѐ, од настин, кашлица и грип до бактерија, туберкулоза и рак, заедно со сите пороци, па дури и зависност од цигари.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Црна јас“, како да излезам, како од под туш, ама се напрчив, вдишив воздух, се исправив колку што можев... и излегов.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сите гледаат кон Вирово. Селото, вистина, не се гледа оттука, оти е зад шумата, ама се гледа чадот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама се лаже човек, вели, останало човек да се лаже.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама се стискаш, ја стегаш устата, не го пушташ каменот од под јазик. Ја вртиш главата и погледот го пушташ некаде напреку. Кај што ништо нема за гледање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ме погледнува и таа, ама се прави дека не ме гледа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сакаше уште некоја држава да спомне, ама се поткаса и почна да витка тутун.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
После направија и бунари и чешма направија на Пржипца, ама се расипа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ние одоколу вртиме. Кажуваме, ама се плеткаме, тревлиме. Не знаеме како да кажеме. Е, вака, така, некако нѐ разбра жената.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Саат на саат се чекаме, ко немтури, и првин тие ќе наполнат вода или ние ќе наполниме првин, ер како било, ама се чекаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Месото е малку веќе кинисато, наплувано од жешкото, ама се јаде. 176
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некогаш ќе ме види и Уља, ама се плаши да ме праша што правам во глуво време, надвор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Влегуваме во меаната од Доксима Тренчески. Доксим рипнува и нѐ пречекува, се смее. Вистина кисело, ама се смее.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
До ушите ми иде некое човечко зборување. Сакам да викнам, ама се премислувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Клисарот отиде да го викне, ама се врати без него. Барал пари.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Четворица сме: јас, жена ми, ќерка ми и син ми; јас: маже со мустаќи, без власт, без сенка, со песна в раце од Давид Авидан, превод од хебрејски на Жени Лебл, понизок од жена ми, а таа не мора, ама се наведнува, се спушта со телото кога сме надвор и еднододруго, некако да се изедначиме, да го избегнеме подбивот, ѝ велам, како успеваш, а не, вели таа, толкава сум.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Луѓето како јас имаат последичен праисход: велат веќе речени работи кога на пример се спомнува сексуалната егзалтација: еби си мајката, фати џенем, вит не видело и невиделица, така за луѓето како јас, така и јас: еби си мајката, оди.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Време за женење, ама се осмелува ли Ѓуро да побара негде в село некоја сиромашка за снаа?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мокри се сите тројца, ама се нема време ни место за било какво соблекување.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
КИРИЛ: Не можам ни јас, ама се трудам. Fuck me.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Откога го удрив, го пожалив пусти штрк, ама се стори.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Голема Богородица е по три дена, ама се паѓа во работен ден.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Маштеха моја ме излагала и ме дала на ваши руки да ме убиете, ама се надејам да ви оврне вам Бог за такво беззаконие.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Тој пак, некогаш бил генерал, ама се оженил за Германка и му го симнале чинот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Влатко најпрвин помисли да ѝ помогне на Мими, ама се премисли: подобро да не изигрува постар брат, нека се снаоѓа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во првиот миг сакаше да се врати, ама се поколеба во намерата, забради црна шамија и со срцето стегнато во грутка, појде дома со наведната глава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Па како да ти кажам, Ѓорѓевице... Не знам колку е вистина, ама се слушна и тоа стигна до народната власт, дека Васил ваш, дезертирал, значи избегал и...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сакав да прашам што точно значи тој збор, ама се премислив, оти и онака му го сфатив значењето – Дена овој викенд очигледно ќе биде во моја надлежност и самата ќе треба да се снаоѓам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но никој не ми е крив, јас постојано ѝ досадувам на тетка ми Оце и ѝ префрлам што ретко доаѓа кај нас со Дена и што немам шанса да се покажам како добра, голема и паметна братучетка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)