ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Навистина малку црнгалесто во суратот, со испрчени устиња, малку поедри заби, напред истурени, но младо како роса, Кожата по обравчињата му свети како со масло намачкана, црните очи некако на грозје личат, а косите ги пуштило над очи небарем сака да ги закрие од алчните погледи на присутните.

Беше со среден раст и имаше широки рамена, беше компактно граден, лицето му беше широко, а косата и тенот на кожата му беа посветли од оние на Даниел.

Вратоврската му беше темноцрвена, а косата, темна, густа и залижана, му го откриваше мазно избриченото лице.

Братучед му потстана кога овој се приближи до масата и му ја подаде раката.

И утредента Лествичникот слегол во гробот од татка си, и ковчежето го откопал, негибнато сосем, и в раце го држел, а косата на главата му се исправила од страв и ужас, оти од ковчежето доаѓал чуден звук, како коските на таткото негов да штракаат и да се распоредуваат во устројство чудно.

- И уште ноќе, додека под нозете ти тече крак на Вардар а косата ти ја мрсат жалните врби?  - Уште подобро.

По навик што сѐ повеќе губеше смисла или по инерција што сѐ повеќе губеше сила, уште ја ставаше искапаната врска околу вратот како износен и широк огламник, при сѐ што од вратот му беа останале само брчки од кожата и безгласниот грклан; а косата на главата му опадна пред да побели - па во очите на ненаситните колеги сѐ повеќе прилегаше на белоглав орел со одрана шија, кој уште со ноктите се држи на карпата чекајќи да се срони заедно со неа.

Се фаќаш за главата, а косата не се расправа. Се затестила од гниди, од посерки.

Нејзе ѝ ги подгорува крилјата, мене ме гламносува. Ја милувам по главата, а косата ѝ испаѓа, небаре коноп од под гребен. Ја викам Уља.