а (сврз.) - може (гл.)

Кога е тоа потребно и самиот суд може по службена должност да ги прибави потребните податоци и известувања за имотната состојба на странката која бара ослободување, а може за тоа да ја сослуша и противната странка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поблиски прописи за издавање на уверенија за имотната состојба донесува органот определен со посебен пропис.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во образложението судот ќе ги изложи: барањата на странките и нивните наводи за фактите врз кои се засноваат тие барања, доказите, решителните факти што ги утврдил, како и прописите врз кои судот ја засновал пресудата (чл. 327, ст.1-4 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
8.  Второстепениот суд може да ја укине пресудата и кога странката бара нејзино преиначување, а може да ја преиначи пресудата иако странката бара таа да се укине (чл. 355, ст.2 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, сега гледам, работите стојат поинаку, бидејќи вредностите кои ги држеше тој пред себе како црковни табли, всушност ги доживуваше како товар што насилно му е натоварен, а за неговите кошули и за огнот в куќа и во нас, и уште за сандаците за замрзнување на кои им скапуваше газерот, за разглавените капаци на клозетските шолји, за штекерите без жица за вземјување, за цевките ф-15 за одвод на водата од машината за перење и бигорисаните цевки за довод на топлата вода, за недоволниот притисок на водата во бањата и преголемиот притисок во неговите уши, за лековите за детето што не можеа да се најдат на рецепт, а можеа да се најдат еди каде, на другиот крај од градот,
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Требаше да се бара ноќев. Може да се случи цела ноќ да спие на клупа во некоја зачадена крчма а може, уште полошо, да остане надвор.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Двесте души нѐ исплашија и нѐ нападија со еден плотун како чавките Дервиш полјакот во Бзовичко, та ќе го дочекаме Џавидпаша со две, а може и дваесет илјади души.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По стопати берете му го гревот — заврши Пере и длабоко воздивна, вртејќи ги очите од Јордана да не му го гледа суратот. — Е, море, ние, ние.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уште со видело фатија метериз во камењето над патот и ги видоа сите пазарџии како ги бркаат добиците, што побргу да го поминат ова страшно место, ако не сакаат да останат без ќесиња и без добици, а може некој и без глава.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
кога се враќав од кјото во токио баш под гордата бела чалма на фуџи одгатнав зошто возот шинкансен нозоми се лепи на магнет и не прави тик-така тики-така како што прават нашите возови удирајќи по шините, тоа мора да е затоа што на дечињата им треба тишина за кога ќе ги виткаат книжните жерави да ја слушнат поубаво песната на славеите од крошните на вечно расцутените цреши и за да можат во тишината во себе да си посакаат да пораснат што повеќе да пораснат ако не бива баш колку фуџи тогаш барем колку долгоногите жерави (ова со долгоногоста, разбирливо, особено им беше важно на девојчињата) тогаш сосе дечињата кои виткаа книжни жерави одгатнав и дека тишината е скришно место на раат да си позбориш сам со себе - ја да се помолиш за троа среќа и праведност, да се помолиш и за мир во овие времиња на секакви предизвици, ја да се заколниш на верност, чистота и побожност, ја да посакаш убавина и љубов, убавина и љубов, љубов, ја да истуриш некоја клетва за ѓоа новиот економски поредок што носи само нови поскапувања на хартијата од која се прават жерави, а може и некоја задоцнета клетва за наставничката по хемија која се насладуваше кога ни ги теглеше ушите и чијшто поглед жежеше како солна киселина. кога се враќав од кјото во токио цело време возот шинкансен нозоми ни го надлетуваа книжни жерави - ем не вардеа од многу замор, ем ни даруваа долговечност, долговечност тадури и бесмртност оригами, оригами на сите страни некои жерави пролетале, некои се струполиле а тебе ако ти чини, прави се дека не знаеш колку заблуди на овој свет и век се стокмени од хартија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ќе помуабетиме, ќе се изнасмееме, а може да падне и песна.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Имаше и еден качкет, изгмечен како питулица, не од ние купечките во На- Ма туку од Панче шапкарот од преку мост, па тој не зафаќаше ни случајна празнина во раницата, а можеше да покрие гола глава на планински дожд.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мајка ми и сестра ми ќе препукнат од радост. А поручек сигурно ќе ме поведат в кино а може и во слаткарница.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Спахиите можеа да ги вратат назад, а можеше и да се случи тие што ќе си дојдат по нив да ги земат на подбишега дека од страв од Турците побегнале од полето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За игра љубовна потентна алатка (клуч француски, а може и секира); Во сос похуван, рапаво сетило за зборообразување и други орални задоволства - логореа како нимфоманија, вербален деликт како крвна одмазда.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ќе ѝ ги пишеш волшебните зборови за успех во работата, за бериќет и љубов, а можеш и лента да ѝ снимиш (аудио), да те слуша по стопати дневно и да ги направи сите работи по ред, како по инструкциите што си ѝ ги издиктирала со радиофоничен глас.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А може да го убил некој, велам, денес и човекот се убива ко куче, а не куче некој ќе гледа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Немој, бре Мисајле, не затворај две куќи, го молат луѓето, може да го погодиш, а може и да не го погодиш, а не чини ни едното ни другото, му велат луѓето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може и да не знаел, ќе си речам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може да е во несвест или само задуман.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го издушува низ уста, низ нос, а може и низ уши. Оти сѐ се зачадува околу главата негова. Пусти Дуко Вендија!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може да е од огништево, од пламенот, си мислам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може и да сум умрен, вели, ама луѓето заборавиле да ме закопаат, вели и се притиска на градите, како да крие жива потполошка под дланките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може да не ги остави еден од француските доктури.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може да ме спаси денот, што сум имал уште денови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може некој светец стоеше пред него и не даваше да помине куршумот, да го удри војводата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За него веќе нема место во селово, а може и да е убиен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Македонија е до Александрија со морето и со сите други мориња. А може и до Америка. Кај што е Мирче, таму е и Македонија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А татко само се наведнува и - фати фрли, ми ги исфрла спиците преку куќа, преку река, а може и преку село ми ги исфрли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може да ги носи со кола, вели, ко тикви што се носат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знаеш кај тече водата и кон кај тече. А може и да не тече.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Има разни беснила, ми вели, а може вистина не можеле да се разминат, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сигурно пак е некаде паднат на патот. А може снегот да го завејал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ранет бил, штитоносец бил, прв ќе појде со знамето на надевањата во нови преграби. Исклештено ждракал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ракијава ме загреа. Ќе побарам поток и ќе се измијам. А можам и кошулава да си ја исперам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Па, не се удавив, а можеше и тоа да се случи.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Можеш и млад слон да сместиш во оваа празнотија. „Колку можете да добиете утре за него?“ ги праша и сфати дека понекогаш и боговите клекнуваат пред упорноста на безначајните верници а можеа да бидат богови само затоа што ги сакаа необичностите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ги виде во модрите ниви голите страшила, нивните очи полни со страшна празнина и рече - попе - не - попе, душата ти е празна а можеше на неа на три ката да ја сместиш малата Јана.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тука не се пропушта, се разбира, да се спомене и балканската гордост, Фаик Коница, кој под псевдонимот Транк Спироберг, се вклучува во европската полемика со тезата дека секој природен јазик со непречена милениумска еволуција, има поголемо право да биде избран за универзален јазик отколку сите вештачки јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Проблемот на балканските недоразбирања се поставува на глобално ниво: се говори тука и за стремежот да се создаде еден јазик за целото човештво, па, да речеме, се тематизира епизодата (а може и многу да се научи од неа) со обидите за создавањето на есперанто.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
9. НА ВОДЕНИЦА БЕЗ КАМЕН НЕ МЕЛИШ ЖИТО - за тоа сал de jure го допираш лактот, а можело и без камен и на јаз плиток, па и во празна воденица de facto...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
10. АТОВИТЕ СЕ РИТААТ, МАГАРИЊАТА ТЕГЛАТ - а може и во лаките коњ до коњот да прета, а магарињата по брдата, од змиските легла, за тие коњски кошкања камшици да плетат...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Дали каснале залче? Или од папсаноста ги фатил сонот? А може и од уплав?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ни пари да даваш, ни маѓии да правиш, ни да го чекаш со месеци, а може и години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Што е мунасип, ќе платам, зашто јас пак имам волови и стока, ама со луѓе сум слаб; ми требаат два-тројца орачи, толку говедари, а може и некоја жена со поголеми деца да ги бркаат кравите по ливадите и гуските по реката – се јави и Мамут-бег од Оризари.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
На Митровден, а може и порано, чекајте не со свршена работа. – Де да видиме што ќе излезе од ова – изусти беглербегот и се согласи со предлогот со аџиите, давајќи му упатства на заповедникот на аскерот да работи смислено, да не ги испушти случајно затворените бунтовници, та да плати со својата глава за нив.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Од брлогот на Чана се поткренаа неколку детски главчиња љубопитни за текот на настанот, а самата Чана, а може да се рече и бабата Петра, а и мајка ѝ, се таеја како што беа легнати навистина очекувајќи сѐ да заврши со голема смеа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На кантар студен со туч го мерат а можат ли да го измерат, нашиов тутун - нашава мака нашава солена пот!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Чекоревме крај Езерото, потем крај реката Дрим, во градот Струга, како среќно, спасено семејство, а можеше лесно да се случи, доколку не се преземеше ризикот на историското бегство, во овој ист светнат ден, да чекоревме како несреќно семејство, упатено во логор.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Поделен манастир не може да биде... - рече игуменот. - Тоа е како кога ја делеле птицата двајцата луѓе што ја уловиле: секој сакал да добие половина од неа и пак да му пее птицата... А може ли поделена птица да пее?
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но со оглед на тоа дека вие знаевте оти животот не го раководи некоја си судбинска предодреденост, а можевте и да си претпоставите дека на таа предодреденост најмалку влијаат нашите спомени, од каде кај вас тоа решение да постапите според сугестиите на сеќавањето и притоа свесно да ја прескокнете државната волја, изразувајќи отворено сомневање кон постапките на овластените државни органи?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Човечката рамнодушност ми ги отвори очите, животот ме научи на простување, тлеечкиот жар од горко и очајно плачење кое доаѓаше од далечината ме научи на простувањето.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Некогаш бев многу бесна на светот, носев вина, тегобност, но не можев да ти префрлам за мојот гнев и за она малку време што ни останува, а можевме да го поминеме заедно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
— Молчи, ќе ти се смеат, му велам, а може и полошо...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А може да е скршена!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можеше и да си го однесе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А може и да нѐ видат, велам и ја стегам устата, го туркам со рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А може и тогаш да сум те сакал, вели, ама не сум знаел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Е, сега, може нешто да сум изумила, а може нешто и да сум скрила.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А може изгореница од прв степен да добијам на устата?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може да е пребеган во Албанија, вели некој, а може да се крие забулен меѓу жените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова е вториот маж што го имам, вели, а може и прв да се рече, вели, оти со првиот немам в постела легнато.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некаде зацрцорува нешто ко ластовица. А може само така да ми засвиреа ушиве.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Па и ние сме волци, а може и повеќе од тоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)