што (прил.) - ми (зам.)

Одеднаш: си се чудам на умот. Што ми стана што така ми се виде. Она со претседателот и она со Сатирот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Меѓутоа, парижанте многу жалат за старите „Хали“ и, колку што ми е познато, имало долги и бучни расправии поради преместувањето на „Халите“, кои се толку многу сврзани со историјата на градот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Употребувај топични преврски. Бацитрацин. Неоспорин. Едно ќе ти кажам: ако е толку инфицирана како што ми звучи, ќе ти треба третман со орални антибиотици. Можеби дури и интрамускуларни.“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Точно вака гласеше мудроста што ми се откачи, и тоа во миг на невнимание.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но што да правиме кога на луѓето им е во крвта да се бават и со мудростите онака неодговорно како што го прават тоа и со глупоста!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како што ми зборуваше за тоа мојот менаџер само рече: - Мислам дека ова е мала црква и нема традиција во таа земја за инструмент каков што се оргулите. Да им се заблагодариме на поканата.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Точно ли е дека Христина, како што ми раскажаа, вашето девојче, било само во станот, во моментот на земјотресот и истрчувајќи на скалите, ризикувајќи да го загуби животот се втурнала назад во станот и бестрашно го спасила и своето двегодишно сестриче.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
По извесно време, почувствував дека се вратив во своето тело, но со празнина во делот кај што ми беше срцето, и со страотна болка во таа празнина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сета ноќ, како што ми расправаа подоцна, сум бил во несвест од оган. Дури пред муграта, огнот стивнал.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Што ми зборуваш така, ѝ велам на Уља, оти ја слушам, а како да не ја слушам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се чудат жените што ми станало и затоа се крстат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што ми се криви луѓето, а и Јон не ми е крив. Може и тој не сака така, ама нешто го тера, го турка Тој натемаго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мене нека ме отепа, си велам, не ми е многу дојдено до живеење, ама ќе го отепа и Мисајлета Ковачот. На права правина. А што ми е крив човекот?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Може тие и да ме отруја. Којзнае што ми клале во ракијата: лута вода, отров, сода за сапун.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кловнот ја занишува главата. - Да, да... Ти затоа ја споменуваш Виена. Ти знаеш што ми се случи таму.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не обѕирајќи се на гаврановиот подбив, Жеро Жерав воспостави мисловен допир со мене: Ми даде повеќе од колку што ми беше должен.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Неколку умни косови изделкале јајце од мермер. Долетал до јајцето Гавруш – ќе појадува.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
„ Што ми е гајле“ ? , рече нестрпливо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Симон, со време, залегнал во Долнец и, како што ми кажуваше Лена, тој самиот велел дека си разгазил свои патеки и дека, дури, немал потреба да среќава многу луѓе и дека, дури, чувствувал зазор од појавувањето на некого.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Љубопитен поглед низ клучалка ѕирка Звуци што ме потсетуваат на една дамнешна свирка Ренесанса и Барок во учебник со илустрации Птици и чкртаници разни гледам – опадната креативност душава ми ја дразни Празни зборови празна палета Пораз на мојата неоправдана суета Бог, мислев друга судба ми креира Но играм впрочем како што ми свират Си честитам – постигнав судбина на марионета 2006
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Тоа беше и мојот прв цивилизациски шок, после што ми требаше долга и тегобна рехабилитација.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
А потоа подавајќи му рака на гостинот со благ израз на лицето му рече: - Чест ми чините господине Лозински што ми дојдовте в куќи.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Додека му помагав на Шукри да го симне орманот низ скалите, помислив – не е нималку чудно што ми се случи да ја сонувам Мајка.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
„Ќе ми помогнат ли?. Ве молам, ве молам. Што ми е?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Бре, што ми требаше ваква беља...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Никогаш не му дадов знак дека е во мене и дури по оној несреќен ден кога ме расипа агрономот во изораната нива и додека бев во болница во Сомбор тој се појави и јавно ми призна дека мене ме гледа како замена за својата спалена невеста независно што ми се има случено.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Којзнае што ми направи со очите за да се вртам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја претресувам 105. бригада, и јас не знам што ми дојде така.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас ја поткревам главата, а Горачинов ме прашува, што ми е.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дотогаш знаев дека немам потреба од маж, вели, а со неа открив што ми е потребно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам што ми останало од животот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе, си велам, што ми работи сега свеста, кај ме остава?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Што ми велиш така, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ми зборуваш така?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам што ми дојде така?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Видела што ми се готви и станала да ме брани.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама уште не знам што ми е, не верувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може така ми се чуло, си велам, којзнае што ми се чуло дека многу мислам на Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Што е здодевен со тоа негово капење, - си мислев додека се соблекував. - Постојано тормози. Што ми фали?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Напишав проштално писмо и го оставив најгоре во сандакот, каде што ми беше чеизот и меѓу другото забелешка „Ако останам жива – добро, ако пак загинам, од чеизот да им се даде на децата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во тоа време уште не ми беше толку близок како што ми е сега, за да можам да му признаам дека ме мачи грозна љубомора и дека зависта ми ја труе душата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што ми требаше да доаѓам со вас без да им се јавам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што дека моите знаат дека сум кај Бреза, кога всушност не сум? – ја прекина Марија. – Да не мислиш дека сега спокојно седат и гајле немаат што ми се случува?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Знаеш ли колку беше часот кога отидовме?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Автобусот каснеше десет минути. Задоволна и уморна седнав на клупата и запалив цигара. Ѝ заблагодарив на госпоѓата што ми ги причува торбите.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Како на пример дека сака да му вратам некои пари кои му ги должам затоа што ми го уплатил факултетот и слично.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се запрашав, како сум. Што ми е. Зошто не сум добра.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)