што (прил.) - бара (гл.)

Зар не е јасно како бел ден оти претставници од нас нема да има, оти ќе ги решаваат нашите судбини без да нѐ прашаат нас што бараме ние, а затоа ќе ги прашаат нашите непријатели што имаат свои држави и свои дипломати и кои ќе ја извлечат сета полза од нашата пролеана крв?!
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Татко ми, дедо ми, предедо ми, ако се викале поради недоразбирање Бугари, тоа уште не значи оти и јас треба да сум како нив во мрак за мојата народност; ако се викале тие Бугари, тоа не значи оти ние ќе треба да престанеме да им веруваме на Русите за атер на разни Стамболовци и Свирчовци, наместо заедно со нашата пролеана крв ние да си го бараме правото од каде што треба, да допуштиме да ни се бркаат во работите луѓе што и самите не знаат што бараат; ако се викале моите дедовци Бугари, уште не значи дека јас имам право да ги експлоатирам македонските интереси со издавање весници, кои наместо да ги бранат интересите на нашиот народ – ги бранат бугарските и интересите на бугарскиот кнез.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие ќе исчекуваат. – Кој е? – Ќе прашуваат. – Изгубениот гостин – се слуша мојот глас. – Што бараш тука? – Невидената насмевка – одговара мојот глас.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Што бараш тука!? - (се смее)
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Како што внедоапица дојдоа така пројурија низ окопите едни како да се жирафи гледајќи преку окопите, а други подведнати како изгладнети мачки глушец што бараат, се пикнаа во земјанката кај командирот, рекоа што рекоа таму и како што брзо се појавија така брзо се изгубија по истиот окоп назад.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Ме познавате? Ако не ме познавате, како што и јас не ве познавам, што барате на мојата маса, зошто ви е мојата близина? Всушност: што барате од мене?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И најпосле ќе се прашуваш што бараат тие луѓе во нашава планина, што ќе лекува тој доктур, што ќе мери тој инжилер?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И пред да проговори тој, проговорив јас. Што бараш дури ваму?, го прашувам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Бара пари кучката. Ако, нека цркне! Што барала маж по светот!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Слушал. - Кој си, што бараш? - Знаеш кој сум и знаеш што барам. Пушти ме да влезам. - Да влезеш? Зошто? - Знаеш зошто.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И веќе не знаел и не можел да види дали таа дошла до прозорецот, дали ѝ се распуштени косите како густ злотопад над соголените раменици, дали ги кршела прстите преплашено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Се начека - слушнавме и тројцата, но тоа не беше обраќање што бара прошка или нуди објаснување туку во него како да беше натрупано еден посебен вид самосожалување; обраќањето навистина потсетуваше на џгура од надеж што пред да прегори можеби и била добар јаглен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Везирот го испрати Цреповиќа и го пријави следниот дипломат, со краток доклад што бара: – Шериф Абдула, пратеник од персискиот шах моли милост за сина му на шахот што се наоѓа како сужен кај нас. – Десет илјади златници – отсечно проговори султанот и ја заврте главата настрана, не сакајќи понатака да зборува со претставникот на победениот шах.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
„Што бара, пак, овој?“, се прашуваше Горда во недоумица дали да му отвори или не.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Што барате таму? - Да се главиме за овчари... – излажа Коте.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Од мака само свират на кавал и толку се извештија, што бараат да се формира овчарска филхармонија!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Ехе, што бараш ти овде? - излезе кметот со засукани ракави.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Хонг Минг рече, „Талкајќи наоколу, јас не знам што барам; носен од непознатиот импулс, не знам каде одам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
- А онаа слика од Неткова, она „Есенско цвеќе“. Што бара на паркетот? Кој ја фрлил? - прашав вознемирен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се видело моето. Кога твојот човек нема жал, што бараш да те жали селото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Тоа сум јас ваше превосходство, засега сум само јас“, рече Лебезјатников.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Што барате и што ви треба?“, праша тајниот советник.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Што бара тагата издајничка во очите Еден нем допир зар пробудува едно болно врискање
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)